Oh Herr mien Huus, wat is denn dat?!“,
reip heel dörneene Schlienkamps Jopp.
„Ji könnt mi’t glöwen, ick seih schwatt!“
Dao tröck he sick dat Hiemmd üöwer’n Kopp…
Oh Herr mien Huus, wat is denn dat?!“,
reip heel dörneene Schlienkamps Jopp.
„Ji könnt mi’t glöwen, ick seih schwatt!“
Dao tröck he sick dat Hiemmd üöwer’n Kopp…
Oh ja, et giff tatsächlick Saaken,
dao kann auk ne Brille nix mehr an maaken.
So is man dör un dör schwatt erst dann,
wenn man sick sömms nich seihn mehr kann.“
Man kann sick gar es’n Aapen freu’n
un sick vör’n Speigel knei’n un dreih’n.
Eens aower bliff doch ganz gewiss:
Et bliff dat Chat, dao wo et is.
Nen Knecht spröök maol düt graute Wort:
„Nen Teeken van Klookheit is de Baort.“
Dao lacht‘ de Buer un reip: „Wat ’n Spook,
dann is use Sseegenbuck auk jä all klook!“
Nen Kerl spröök graut: „Dat Öller geiht vör!“
Sien Swiegermuor glofft all an Wunner.
He reet iähr auk wiet up de Balkendöör –
un smeet se koppüöwer de Treppen harunner.