’n gaaanz kuort Döönken

Bild: pixabay

Bennings Öllsten föhrde as Smutje up See. Gott Dank wör nich immer Seegang, he harr auk es wuohl Landgang. Dao kam em maol siene Deern met ’n gaaanz kuort Röcksken in de Mööte. Tschä, wör den Rock länger wiäsen, wör auk düt Döönken länger wiäsen. Aower so …

So is et nu all an‘ End.

Aower kiek män, giff noch mehr schöne Döönkes hier.

Fernsehplatt, „ganz kurz“

Bild: Thorsten Jander mit Genehmigung der 1 & U TV Produktions GmbH Köln

Nu kenn ick auk dat Fernsehplatt, et is „ganz kurz“. Daoför kreeg ick erst es nen langen Breef. So un so härren se sick dat dacht; de Zuschauers könnden villicht noch wuohl schön Spass an Dialekte kriegen. Daoför härren se sick teihn Dialektiker uut Düütskland uutsocht. Off ick dao mit Platt nich bi mitmaaken woll? Ganz kurz bloß. Daoför kaim et iähr up de Spesen auk nich so an. Ja, wenn dat so wör, gaff ick iähr to verstaohn, dann woll auk ick män nich kniepen. Nu ja, maol änners wat.  

     Un so göng et för dat Fernsehplatt von Rheine uut nao Berlin-Adlershof int ARD-Hauptstadtstudio (Sendung „Klein gegen Groß“ mit Kai Pflaume am 17. Oktober 2020).

     Erst es nao de Reise dao schön uutschlaopen in nen grautet Sternehotel. Annern Dag üm Teihn wör et sowiet. Bi de ARD kreeg ick för den Dreih ’n Extrazimmer den Dag üöwer. Nen pricken Lakai stönn mi auk to Siete. Dat wör auk guet so, ansüss härre ick mi dao verlaupen.

     11 Uhr wör Probe im Studio. So wat harr ick noch nich seihn. In dat „Studio“ pöss bequem de Rheinske Stadthalle. Un all’s vull Lüe, de mit wunners wat leipen. Hier blinkte wat un dao reipen se sick wat to. Prompt hagelden auk all de Regieanweisungen. Von nu an dat Hooßen laoten, dat mösse wochten. Auk nich in de Niäse knibbeln. Oh, un bitte tiopptopp drup achten, dat de Buxe auk vörne to wör. Gott bewahre. Noch wat? Nä. Also dann nu  eenmaol noch guet dörrecken un ran ant Mikrofon.

     Glieks kreeg ick uut nen Lautspriäker to hören: „Bitte ganz kurz!“ Ja, wat denn? „Name, wo Sie herkommen und welcher Dialekt.“ As ick anfüng, brööken se glieks aff. „Nein, so nicht. Bitte in Plattdeutsch.“ Also wesselde ick üm un sagg, dat ick uut Rheine kamm un siet dann un dann, bis up Ziegenpeter, an sick ganz gesund up Gotts Erden laip … „Stopp!“, göng de Regie de wier tüsken, „noch einmal! Aber bitte ohne diese Fisimatenten. Ganz kurz nur!“ Auk guet. Moss män alle schön mitmaaken. Dann göng et. Also druut uut de Probe. Gott Dank. Nu gaff et Iätten. Daonao göng et wier int Zimmer. „Kurze Erholung von der Probe.“ Ick sägg di, dat et alle wat is mit dat Fernsehen.  

     Guet drei Uhr rüm wör de Maske dran. Nä, nich so es bi Karneval; fien maaken! Nu weet ick mi auk to schminken. De Lakai mit nen Männeken in sien rechte Ohr namm mi an de Siete: „Wir gehen jetzt zur Aufnahme.“ Oha, harre ick üöwerhaupt … Ja, Buxe wör to. Vör dat Studio kam noch gau ne Frau mit nen Puderquast und widdelde mi üm de Niäs herüm. Dann göng ne graute Porte up un ick moss rin. Riene ne va plus. Live! Glieks nammen mi veer Kameras int Visier. Un von ächten weg kreeg ick so iäben noch to hören: „Bitte ganz kurz …“

     Drüm will ick auk hier nu wieders nix mehr säggen. Bloß ganz kurz: Hendoon!

P.S.
Aobends schlööp ick noch ganz kurz in mien Hotel un den ännern Dag göng et nao Huuse. Ganz kurz auk noch de Riäknung: Dree Dage Spesen satt, för een Minütken Fernsehplatt.

Helau

Bild: pixabay

Is wier sowiet. Fastelaowend. Helau! Jopp will dao auk es wier wat an doon. Villicht, dat he dann doch noch ant Frie’en kömmt. Ick soll em bi dat rechte Anlaot helpen. Schön Kostüm is jä nich verkehrt debi. Dat Aoge will jä auk wat häm’n.   

     Nich allto gries, dat treck bi Fraulüe an sick immer. Nich bloß to Fastelaowend. Also schwörde ick et Jopp glieks an: „Ne raude Pappniäs alleene mäck et nich!“ Wenn de dann auk noch debi int Beerglas tunkt, löpp Jopp de met ne Schnottniäse – un glieks all gaoht de Fraulüe debi laupen. So wat will alle guet bedacht sien. Nä, nen swatten Snurrwitz unner de Niäse maolen, dat düch all mehr. Dat giff em auk glieks ne ansehnlick männlicke Note. Villicht noch twee raude Hiärtkes met en Lippenstift up de Puustebacken? Jopp meint, em wäre dat tovull de Geckerie. De Mann begripp un begripp et nich, up wat Fraulüe kieket. Mann. Sall he doch singen: „Herzilein, du musst nicht traurig sein.“ Dann kann he ja wochten, off se em daobi üm en Hals fallet. Dao maak nu noch wat. Jopp is un bliff en Stümper, söwwst äs Narren noch! Herrjeh, Karneval is doch kiene Arme-Siälen-Andacht, orre? Drüm mott he weinßens in ne aparte Büx. Ja, de witte Schützenfestbuxe! Dao süht he noch wuohl guet in uut. Glieks auk noch dat bunte Hawaiihemd debi üöwer, dann wäre et weinßens wat.   

     Wat? Auk dat nich? Dat ick nich lache! Jopp winket all wier aff. Ja, veredammt noch maol, wat denn nu?! Dann män in den Knickerbocker. Ick säch et reinheruut: „Dat laot di nu män säggen, Jopp. Met de Herkules-Buxendriägers üöwer de Knickerbockders, samt dat Schulterklappenfüerwehrhemd, daomit bliffs bloß wier unner de Mannslüe!“ Jopp schinn dat egaol. Mehr noch. So härre he, ohne Drachenkontroll‘, an de Theke weinßens schön „freie Hand“. Denn för Jopp is nu maol „An der Theke, an der Theke, der allerschönste Platz!“ Ick säch de nix mehr bi. Sall he laupen, es he will.

    Aower wat lehrt wi daoruut? Junge, Junge, so Karnevalstüüch, dat will immer guet üöwerlegget sien. Well dao gar noch up den Prinzen Karneval luert, de draff vör nix bange sien, nich es vör de langen Paofhahnfiärs (Pfauenfedern). Doch daoför mott man wuohl geboren sien. Jopp göng debi in de Kneie. So göng he auk bloß es wier met sien aapig raut Höötken. Ick seih em all an de Theke demit singen:  „Westfalenland, Westfalenland ist wieder außer Rand und Band!“

     Also dann: Helau!!

Büüls Ahoi

Bild: pixabay

Büüls giff et bloß up Platt. Dat sind aower auk Büüls! Dao läss nen Seesack för liggen.

     Nen Büül, den se alle kennet, is de Windbüül. De löpp äs nen Kabbeleer, tittenliert jede olle Fregatte met „gnää Frau“ un jeden ollen Tornöster met „mein lieber Freund“. In Glencheck-Üöwerzier samt Gabardinbüx met Kniff, lött he alle Welt wietten, dat et bi em guet van en Kanten geiht. Man möss aff un an wuohl maol de Goldbarren wienern, doch bleef genoog Tiet noch för Piärderennen, Fraulüe un Kreuzfahrten, samt Sönnendecks. Leute, was kostet die Welt? Oh, dao harre he wat sächt! Bi so Kreuzfahrten wollen de ännern Büüls auk giän wuohl mitmaaken. Also, Büüls Ahoi!

     Den Knickerbüül hölt et mehr mit Frachtschippe. Statt Fitness un Bordgymnastik dött he leiwer dat Deck schrubben. Geiht et in en Hafen es an Land, slött he up Deck leiwer sienen Klappstohl up, denn dann häff he dao schön Ruhe, weil et in en Hafen up de Liege met de Wogen nich schwankt. Auk rummelt et ansüss bi wat Knoten up See in siene Kajüte niäben den Maschinenraum. Nu ja, daoför sind de Heringe in de Kombüse aower gar nich schlecht. Un üöwer Trinkgelder bruuk he sick erst gar kienen Kopp maaken.  

     Wo auk immer, et schinnt, et geiht nich ohne den Laigenbüül. Schiff Ahoi, auk an Bord häff he dat graute Wort. Off et dat Kielhaalen üm Kap Hörn is orre de Äquatordööp üm en nördlicken Polarkries, brrrr!, giff nix, wo den Laigenbüül passen möss. He harre et all met de gröttsen Haie to doon un häff gar maol den Klabautermann de Bruut uutspannt. Nich genoog demet, denn …

     … et giff auk noch den Quaterbüül. Em juckt et auk all in de Muule. Nich bloß dat. Giän dai he noch wat Kommandos up de Brücke, üm den Kaptain to wiesen, wuvull Knoten bi dat Schipp mehr nich noch wuohl drin wären! Auk üörnlick Sturm härre he nix ümbi. Schräglage bi vettig Graod, erst dann füng jä de Seefahr erst recht so an. Godorri, den Bammelbüül schitt sick de all bi in de Buxe.

     Bammelbüüls sind de auk immer met bi. Weil se aower män doch nieschierig sind, sind se up Deck auk detüsken. An sick is dat jä gar nix för iähre Nerven. Sitt dann auk noch de Schwimmweste lück knapp un dat Niäbelhörn tuutet, fallet se glieks lang debi daale. Doch geiht de erste Blick dann glieks up de Rettungsboote, off de wuohl für alle langt?! Wier up de Beene, villicht, wenn müöglick, en Blick up dat Radar, off auk de Kurs noch wuohl stimmet. Daobi wären för Bammelbüüls ohnhen lütke Musikdampfers biätter. Statt dat Riäken met de Rettungsringe un so, könnden se biätter Walzer danzen: Über den Wellen …

     Aower wat säch ick? Se sollen män leiwer alle schön inhuuse bliewen, de Büüls. Ineressant sind se ja allemaol. Man häff se bloß nich so giäne üm de Beene.  

     Orre wu sühs du dat so?

De Pötter-Bööker bi Aschendorff, Münster, sind immer wier wat Schöns „von hier“

Im Sinne des Sports

Bild: pixabay

Klasings Erna was stuorben. Se harre nen schönen Daut; se is bi iähr Stricken ümfallen. Nu ja, so kann et gaohn. Eenmaol löpp dat Klüüven aff (irgendwann ist der letzte Faden vom Knäuel abgelaufen). Nu göng et mit iähr up en Kerkhoff. De Pastor möök iähr en schön Begräbnis, dao konn he wuohl wat von.   

     Dat Requiem in de Kerke harren se alle guot üöwerstaohn. Nu stönnen se luurig üm Ernas Graff herüm, wo de Pastor mit Andacht fierlick togange was. Fraulüe wiskeden sick de Träönen aff un Mannslüe keeken stump nao buoben, as wenn se Erna dao all sochten. Doch dao göng et mit Erna all in de Kuhle. „Oh Welt, ich muss dich lassen”, lööten Kerkenöllste den Sarg an Stricke herunner. Daobi greep de Pastor dat Schüppken Erde un verkünnede: „Von der Erde bist du genommen und zur Erde kehrst du zurück …“. Daobi kreeg he gewahr, dat de Erde unner siene Fööte lück affsackte. Oh je! He kreeg noch soiäben ruut: „ … der Herr aber wird dich auferwecken …“ Un dao sprüng de Mann, so guet he konn, mit nen grauten Satz üöwer dat Graff up de änner Siete.

     Nämanä! Also so wat harren se up en Kerkhoff noch nich seihn. Eher dat de Stimmung dao nu aower gar spassig ümslöög, hooßede de Geistlicke lück streng eenmaol knapp dör un dai so, as wenn nix wat wiäsen wör. He reip Erna noch fierlick de lessten Worde to un sett’e achteran mit deepe Stimm dat: „Amen“.

     Nu ja. Met de Tiet giff sick auk dat. Nochmaol en Tietken drup wör den Jahnsportler Laufmöller van sien Trimmrad fallen. Schweet noch vör en Kopp, lach he dao up maol. Baatzkedi, Herzschlag. Nix mehr to maaken. Ick säch ja, so kann et gaohn. Un so krieget et auk Sportlers eenmaol mit dat Requiem to doon.

     Nu daien se auk all dat Begräbnis mit den Pastor beküeren. Dat soll all wat sien. Samt Sportverein un Rentnergymnastiaten wör de wuohl en gueden Trupp bi to verwochten (man erwartete eine große Anzahl Trauergäste). So un so harren se sick dat denn auk dacht. De Pastor nickoppede schön fierlick debi. He wör jä an sick auk gar nich so.

     As se sowiet demit dör wören, harre nu doch noch den Turnwart Gödde ne famose Idee! Em göng et daobi üm den pastoralen Grabsprung lessens bi Erna. De schinn em bi den verblichnen Sportkameraden Laufmöller nu jüsteto grandios. „Also“, keek he den Pastor brav an, „könnten Se nich vielleicht auch diesmal noch vor das letzte Amen en schönen Sprung übers Grab machen?“ Un eher de Pastor verbaast en Wort ruutkreeg, mennde Gödde noch: „Es wäre ganz im Sinne des Sports.“