Jannings Dirk was en klüftig Männeken. Wat Wulachers (Schwerarbeiter) in de Arms, harre Dirk in en Kopp. Bi em satt de heele Kopp vull Algebra. Dao konn em nich eenen bi wat vörwiesmaaken. Göng unnern Strich wat in de Quere, kreeg Dirk et wier liek. Un fraog nich wie. Eins, zwei, drei un de Knüpp wör debi ruut. Et schinn, nu was auk es wier ’n Fall, wo Dirk wuohl bi moss.

     Nao den aollen Hoffschulten Daut harren et de Angehörigen nu met sien Testament to doon. Godorri, wat harre sick antlest den aollen Querkopp dao bloß bi dacht? Et schinn, de aolle Dullbrake (kein einfacher Mensch) harre sick de noch en Gelehrten met bi haalt. De 17 Perde in den Stall mossen akkraot nao düsse Anwiesung deelt werden: Den Öllsten soll de Hälfte kriegen, de twedde Süöhn en Deerdel un de Jüngste den neegensten Deel. Se pöcken sick an de Köppe debi un reipen: „Et geiht nich duller!“ Doch Testament is Testament, se mossen de män mit dör. Aower et pöss nich ächten un nich vörne. Wenn, konn bloß Dirk noch helpen. Also, so un so wör dat, off he wat wüss?

     Se keeken alle nich schlecht, as Dirk de hauch to Perde drankam. Un wat möök he? He stellde to de Testamentsperde sienen Rappen demet bi, so dat et nu 18 wören. Un schön füng Dirk met sien Algebra an: De Öllste kreeg hälftig 9 Perde. Den Twedden kreeg dat Deerdel, also 6 Perde, un de deerde Süöhn kreeg den neegensten Deel, also 2 Perde.  Un, na klar, den Rappen bleef bi Dirk. So wör all’s heel best in de Riege.

     Oh, dao keeken se aower alle hauchup! Se kreegen de Muule gar nich debi to: 9 + 6 + 2, dat möök up en Kopp 17 Perde! As Dirk wier upsattelde, kneep he iähr schelmsk en Aoge to un sach een Wort bloß noch: „Algebra.“

     Un du, wat sächs du nu?