Schützenfest

Bild: pixabay

Van ‚t Jaohr vörnwech mit von et Best‘,
dat is un bliff dat Schützenfest.
Aolt un jung, ja, graut un kleen,
vull Volk is daobi up de Been.

Uutgeschuotten wätt de Könnig;
de kick nu auk nich up ’n Pennig –
un, leiwe Lüe, wat kost‘ de Welt,
smitt Runden he fört ganze Zelt.

Bi Blaoskapell un Könnigschuss,
dao löpp dat Beer in eenen Guss.
Un munter meint gar Möhn un Öhm:
„Meinee, wat is dat Liäben schön!“

Met Schwung dreiht sick de Polonaisen
un hüüpenvull is et an‘ Tresen.
Man sitt bineene, küert un lacht –
un singt un danzt bis in de Nacht.

Drüm:
Sitt nich herüm, betuppt (betrübt), alleene,
komm schützenfestlick up de Beene!
Gau, nich dat noch wat versoimms;
de griese Dag, de kömmt van sömms.

Laot mi
fideel män Rädken föhrn

Bild: pixabay

De Dokters sächt, et wär en Siägen,
so vull es ’t geiht wat dran to doon,
sick buuten flietig to bewiägen –
Gesundheit wär daoför de Lohn.

Mi kosset dat nich graut noch Geld
un doch kann ick mi guet trainieren,
ohn dat ick spiellen mott den Held
orre mi gar könnt‘ blamieren.

Frohgemoot fiets ick, ganz still,
staoh nimmer nich in’ Stau –
un tank daobi, sovull ick will,
gesunde Luft för lau.

Dank de moderne Radfahrtechnik
bruuk ick denn auk nich öfters Rast;
un stieg ick doch es aff, so häb ick
mit Parkprobleme kiene Last.

Mott ick auk manges wuohl es puußen,
so döt mi dat an sick noch stählen.
Dann aower laot ick et wier suusen,
je naodem kann ick ‘t ja wählen.

Ick bruuke nich es en Trikoo,
denn jagen doo ick nich so sehr;
süss quiält mi naoher noch de Poo
un dat mäck jüst nich guet tofriär!

Fört Radeln gellet generell:
Schön munter, dann is et gesund,
süss stieg forts aff män up de Stell,
süss häs dien Ääsken wanner wund.

Söwwst wenn ick dann to Foot es laupe,
giff mi de Fietse guet noch Stütz.
Un wenn ick gau noch wat inkaupe,
is ’t Körfken mi gar auk noch nütz.

För mi giff’t nix to üöwerleggen,
mit‘ Rad doo ick nich eenen stör’n;
Ick will et reinheruut gern säggen:
Laot mi fideel män Rädken föhr’n.

 

Ja, aower well föhrt vandage noch Rad, so es icke? Mien Rad is keggen de modernen High-Tech-Flitzepees ja de reinste Nuckelpinne. Met Buxenklammern denket se, man kaim de jüst uut et Neandertal to trampeln. Modernske Raders bruuket all studeerde Rad-Berater. De kömmt de glieks auk noch met dat sogenannte Outfit samt Funktionsunnerwäöske. Dann geiht et iäben noch nao Köln hen, üm sick dao an de Sporthochschule dörchecken to laoten. Düt Gesundheitszeugnis van den Professor Sununso wäd an den Lenker dann in den Bordcumputer speichert, also dat, wat fröher van Sachs es maol den Kilometerzähler wör, de wieset niämlicks bi de Jagerie glieks auk all de Hiärtfrequenz samt Schweetporssente un so …

Bild: pixabay

Alls guet un schön, aower well gau föhrt, kann sick auk gau verföhren. Un doch kann auk dat es passeern, wenn de Navi-Batterie’n maol alle sind. Dann steiht auk den besten Renner dumm dao. Hier göng dat es so demet:

     Et wör nen schönen Hiärwstdag. De weltenwiede Hiemmel wiesede sick noch fien in Blao. Wuohl van Schiphol her tröck sick buoben en witten Fleigerstriepen wiet hen. Man härre denken konnt: „Dat Firmament giff frie’e Bahn“. Doch auk dat is vörbi. Wo et wuohl hengöng met den Fleiger?

     Dat schööt usen Benning-Buer dör ’n Kopp, as he dao met sienen Ploog achter den Deutz-Trecker siene Bahnen üöwer’n Acker tröck. Doch lange nao buoben kieken konn he nich, denn de Ackerfuoren mossen guet liek sien.   

     Bi eene Kehre kreeg he up den Sandpatt nu nen Radler gewahr, de affsteeg un em towünk. Jö, de Mann könn jä äs Bernd Rosemeyer dörgaohn (einer der ehedem erfolgreichsten deutschen Rennfahrer aus Lingen, 1936 Grand-Prix-Europameister)! Mehr noch söhg de Mann in siene Mountainbike-Montur all baoll uut es nen Fleigerpiloten. Benning höölt an un reip, wat et gäff? Den Mountainbiker fröög terügge, wu wiet et nu noch wuohl bis Detten (Emsdetten) wäre; sien Navi dai et nich mehr. Batterien härren schlapp maaket.

     „Detten?“, meinde Benning, „dat is von hier dör de Walachai (durch Wald und Feld) sicher noch ne knappe Stunde.“ „Eine Stunde doch nicht!“, muckte de Radler kiebig up, „das müssten Luftlinie doch nur gut zehn Kilometer sein.“ „Auk guet“, dai Benning-Buer nen Gang wier drin, „dann föhrt se män de Luftlinie …“

Wat mäck aolt?

Bild: pixabay

Aolt maakt nich män bloß de Jaohre,
auk alleen nich griese Haore.

Aolt is, well sick sömms beduert,
scheel üm sick kick un biestrig luert.

Aolt mäck, bloß von Krankheit praoten
un wat guet is, gnaddrig laoten.

Aolt mäck Knöttern, Brummen, Käbbeln;
wiesklook quatern, bätzig schnäbbeln.

Aolt, dat schinnt auk immer dör,
wenn fröher alles biätter wör.

Et giff doch mehr noch äs Malessen!
Dann kanns di dankbar auk schön ressen.

Öller werden

Bild: pixabay

Wi Menskenkinner hier up Erden
willt aolt – un doch nich öller werden.
Ja nich so gau debi vöran!
Doch hölt nich eenen dao wat an …

Off wi et kuort willt orre lang,
de Natur geiht iähren Gang.
De Tiet, se dreiht sick nich nao us –
un eenes Dages is gar Schluss.

Dao nutzet auk kien Hassebassen.
Stattdem in Ruhe sick befassen
van Hiärten met lück schöne Saaken
is better, äs sick unwies maaken.

Knipp auk Verschleiß maol hier un dao,
loot‘ auk de Kräfte wuohl wat nao,
so steckt de Siäl doch vull Verlangen –
jüst daorüm laot wi us nich hangen.

Helpt us auk nich bi’n besten Willen
nich alltiets mehr de besten Pillen,
so fleit wi doch up Kniff un Pfiff,
wenn bloß de Kopp män munter bliff.

Drüm is denn auk dat Öllerwerden
nich Quiälerie bloß met Beschwerden.
Off froh wi sind orre bloß snaaket,
et kömmt drup an, wat wi druut maaket!

Kiek eenfach gerne
fröndlick drin

Bild: pixabay

So männigeene ärgert sick,
kick kruus un häff up all’s en Pick!
Well könnt daobi auk fröndlick kieken?
So geiht dat Guede män bloß strieken.

Doch kümp dat mehrste, so beschimpt,
uut usen eegen Kopp, dat stimmt!
Drüm kiek nich giftig in de Welt,
dann schinnt de Welt auk nich verstellt.

Sie för ännere Gewinn,
kiek eenfach gerne fröndlick drin!