O wu schön is mien Westfaolen

Musik: Nach Tradition
ModifizierterText: Otto Pötter

Bild: pixabay

O wu schön is mien Westfaolen,
löchtes rundüm wiet int Land.
All dien Anlaot is kien Praohlen,
daorup geewt wi Hiärt un Hand.

Kömms deher lück schlicht un deftig,
ohne Pucherie off Stuss.
Doch kieneene löpp hier schmächtig –
un wat auk is, is guet in Schuss.

Gerne dött man wat met Wonne,
wenn suur de Schweet auk manchs wuohl rinnt.
So löchtet auk de Huopnungssonne,
wenn Neiet all för Muorn beginnt.

Loj (träge) laupen is nich Mode hier;
tross (selbstbewusst) met Schwung giff et kien Haollen.
Ümso vergnögter klingt bi’n Bier:
„O wu schön is mien Westfaolen!“