Ick bruuke kien Tamtam.
Mi is alleene auk nich bang.
Ick häbe ja ’n moji Plecksken,
dat is mien lütke Liäseecksken

wo icke, ohne je to stressen,
mi alltiets wunnerbar kann ressen.
Geiht‘ buuten rund auk mit Klimbim,
so gieff ick dao schier gar nix üm.

Doch mien Hook is ’t schönste Kämpken
mit Chaiselongue un Liäselämpken.
Upt Böökerbrett is hengestellt,
wat miene Welt in Orden hölt.

Ach jao, dat Wandbeld vis a vis,
dat is de auk noch schön mit bi.
Dao schinnt de Maond so dör de Baime,
dat schenkt mi oft de schönsten Draime.

Ja, mi is et dat leiwste Plecksken,
mien lütke, moj Kuschelecksken.
In mienen Hook sin ’k guet tofriär;
dat is mien Riek, wat will ick mehr?