Van ‚t Jaohr vörnwech mit von et Best‘,
dat is un bliff dat Schützenfest.
Aolt un jung, ja, graut un kleen,
vull Volk is daobi up de Been.

Uutgeschuotten wätt de Könnig;
de kick nu auk nich up ’n Pennig –
un, leiwe Lüe, wat kost‘ de Welt,
smitt Runden he fört ganze Zelt.

Bi Blaoskapell un Könnigschuss,
dao löpp dat Beer in eenen Guss.
Un munter meint gar Möhn un Öhm:
„Meinee, wat is dat Liäben schön!“

Met Schwung dreiht sick de Polonaisen
un hüüpenvull is et an‘ Tresen.
Man sitt bineene, küert un lacht –
un singt un danzt bis in de Nacht.

Drüm:
Sitt nich herüm, betuppt (betrübt), alleene,
komm schützenfestlick up de Beene!
Gau, nich dat noch wat versoimms;
de griese Dag, de kömmt van sömms.

Musik: Nach Tradition
ModifizierterText: Otto Pötter

O wu schön is mien Westfaolen,
löchtes rundüm wiet int Land.
All dien Anlaot is kien Praohlen,
daorup geewt wi Hiärt un Hand.

Kömms deher lück schlicht un deftig,
ohne Pucherie off Stuss.
Doch kieneene löpp hier schmächtig –
un wat auk is, is guet in Schuss.

Gerne dött man wat met Wonne,
wenn suur de Schweet auk manchs wuohl rinnt.
So löchtet auk de Huopnungssonne,
wenn Neiet all för Muorn beginnt.

Loj (träge) laupen is nich Mode hier;
tross (selbstbewusst) met Schwung giff et kien Haollen.
Ümso vergnögter klingt bi’n Bier:
„O wu schön is mien Westfaolen!“

Musik: Nach Tradition
Text: Otto Pötter

Fröh üm sess fangt wi all flietig an,
haut glieks düftig ran mit Jan un alle Mann.
Dat bruukt Muckies samt nen hellen Kopp,
denn wat wi maaket, maaket wi nu maol tipptopp.
Meddags gifft wat uut den Henkelmann,
doch glieks aobends geiht et änners munter an.
Denn dann is:

Danz up de Deel, Danz up de Deel;
immer wier noch maol, twiärs so üöwer’n Saal.
Ja, dann is Danz up de Deel, Danz up de Deel;
danz mit mi noch maol quick dör den Saol!
Denn nu is Danz up de Deel, Danz up de Deel.
Immer wier noch maol, twiärs dör den Saol!

Ännern Muorn geiht‘ fröh wier in de Büx,
ansüss wäre et den ganzen Dag all nix.
Eierpann mit Speck hölt us vital,
so marachet wi auk heelmaol genial.
Wat auk kömmt, wi haut us dao wuohl dör
un nao Fieraom’d gönnt wi us en lecker Beer!
Denn dann is: Danz up de Deel …

Kreiht de Hahn, hett et: „De Arbeit röpp!“
Iä’m gau wasken noch, bis dat et dann wier löpp.
Ran dann forts un nich erst lange luer‘n,
auk Tömiggängers könnt wi nich beduer’n.
Un well dao glöff, dat möök us baoll k.o.,
dem mäck wuohl auk dat Danzen nich recht froh.
Froh mäck us: Danz up de Deel …

Ostern is män jüst vörbi,
dao is nu Hiemmelfahrt all wier.
Wi häbet düssen Dag gar frie.
Vull Mannslüe maaket sick ne Fier.

De Papas spannt de Kutsken an,
üm mit Gesang sick sömms to ehren.
Dann wier treck nen Vördermann
ne Karr‘, üm Pullen uuttoföhren.

Ann’re laupt tohaup un singet:
„Papa was a Rolling Stone!“
Doch mehr Gegrööl is’t, wat dao klinget,
se bliewet krumm debi all staohn.

Kick man es genauer hen,
so sind de mehrsten gar nich Vater.
Offwuohl se roopet: „Yes, I can!“,
is män dat mehrste bloß Gequater.

De rechte Dagessinn doch, de is wech.
Well will daovon denn noch wat wietten,
wat Hiemmelfahrt us wüerklick säch?
Et schinnt, dao is us wat bi rietten.

Schippern up de Iemse is
‘n stillket Schippern, ohne Schiss.
Auk wenn et gluckert dann un wann,
schwappket de Kahn liekuut, liekan.

Üöwer paddelformte Wellen
staoht un suuset de Libellen.
Un lück naihge bi de Brüggen,
danzt up un daale munter Müggen.

Bi Gaitlingsang un Antenschnack,
bi Poggen, gar maol Huckepack,
treck up de Iems de Kahn dehen,
an Büschk vörbie, an Wiesk un Venn.

Wiet geiht de Blick, de Kopp bliff still,
doch söch he wat, dat singen will …
Dött et dann Fleiten bloß apatt,
is för de Iems dat auk all wat.