De Fraulüe meinden: „Netter Herr!“
Un doch leip he nu solitär.
Se wör em dörgaohn, siene Frau.
Waorüm? Dat wüss he nich genau.

Se parfümierde sick up’t Kloo –
un verduftede dann eenfach so.
Föhld he debi auk Spott un Hohn,
so konn he dao män nix an doon.

Doch bloß dull sitten, mit Gestöhn,
dat wör denn auk wier nich so schön.
Drüm göng he solitär nu uut –
un fünd auk glieks ne nie’e Bruut.

Ratz mit Amore göng’t wier loss;
he merkte glieks, se wör nen Voss!
Dat Flair wör em nu doch to dull;
denn wat tovull is, is tovull.

As beide dann bi iähr maol wör’n,
woll se em wedder dull betör’n.
Raffniert leip se erst gau up’t Kloo
för ’n sexy Stritz Parfüm un so …

Doch as se wier kam mit Odeur,
dao wör de Mann de gar nich mehr!
„Waorüm verduftet?“, fröög de Frau.
Waorüm? Dat wüss se nich genau.

Wör dat för iähr auk gar nich schön,
so hölp erst recht nich graut Gestöhn.
Drüm göng se, wenn auk solitär,
glieks fix wier uut mit Duftodeur!

So is denn auk up düsse Art,
wohl sicher gau wier wat „gepaart“.