Ach, laot den Kopp doch nich so hangen.
Weeß denn nix Rechtes antofangen?
Nu treck nich glieks auk noch ne Schnuut.
Gaoh leiwer es maol schön wier ruut!

Laot di daobi män gar nich driewen,
man sall jä bloß schön munter bliewen.
Daoför bruuks bloß ’n bettken doon,
genoog för so wat giff ’t jä schon.

För de Gesundheit radel Rad,
schwemm, spazeer, ja, maak doch wat!
Doch auk de Kunst will pfleget sien,
drüm gaoh es uut, so richtig fien!

Pousseer auk mopsfideel es wier,
dat hölt de Glückhormon in Stüer.
Schütt di ’n Löchten uut de Aogen,
kanns dat auk giän maol öfters waogen.

Vull muntert up, drüm freu di mehr.
Auk use Plattdüütsk helpet sehr!
Wi nemmt nich glieks wat krumm debi –
dat muntert up, mäck licht un frie.

Marie-Theres, ganz jung nich mehr,
keek oft in‘ Speigel mit Plaseer.
Se sach sick dao van Hiärten gern:
„Wicht, wat bis ne nette Deern!“

So keek se denn auk unverstellt,
recht froh un munter in de Welt.
Et wör ne Wonne, dat to seihn,
so dai’n sick auk de Lüe glieks freu’n.

Wenn du in‘ Speigel kicks, wat dann?
Wu kicks denn du di dao so an?
Wu du auk kicks, eens is nich nie:
Et speigelt trügge sick up di!

Bis auk bi so wat noch so platt,
de Speigel lüch nich, gleiw mi dat.
Wahrlick wiest he, unverstellt,
wu du so drinkicks in de Welt.

So männigeene ärgert sick,
kick kruus un häff up all’s en Pick!
Well könnt daobi auk fröndlick kieken?
So geiht dat Guede män bloß strieken.

Doch kümp dat mehrste, so beschimpt,
uut usen eegen Kopp, dat stimmt!
Drüm kiek nich giftig in de Welt,
dann schinnt de Welt auk nich verstellt.

Sie för ännere Gewinn,
kiek eenfach gerne fröndlick drin!

Moses wör nen Wundermann.
He kloppt an’ Berg – un Waater rann.
Noch grötter Wunner gifft et hier:
Man kloppt ant Fatt – un ruut löpp … Bier!

Dann is et vull hier in de Pinten.
Man küert un lachet üöwer Quinten.
Un singt, so dat et alle freit:
„Ein Prosit der Gemütlichkeit!“

Bi us wüss’t all de Aolle Fritz:
’n guet Glas Beer, samt Korn mit Stritz,
dat is nich bloß to Fierdag‘ wat,
dat is ansüss auk nich verkatt.

Giff’t lecker auk noch wat to mümmeln,
lött lecker sick so eenen kümmeln.
Lecht giff dat in ’n griesen Dag,
Nen armen Jan, de dat nich mag!