



Bär doch steddig nich so rüm;
pass leiwer up, süss fölls noch üm.
Gönn di an Muß‘ doch auk es wat –
un sett di breethen löi upt Gatt.
Laot doch de ännern tribeleern,
dat sall di dann nich wieders stör’n.
Laot suusen all dat Simmeleern,
so könnde sick es guet wat klär’n.
Kiek in de Wulken un schwieg still,
dann kriss gar Wind, wat Gott wuohl will …
Moses wör nen Wundermann.
He kloppt an’ Berg – un Waater rann.
Noch grötter Wunner gifft et hier:
Man kloppt ant Fatt – un ruut löpp … Bier!
Dann is et vull hier in de Pinten.
Man küert un lachet üöwer Quinten.
Un singt, so dat et alle freit:
„Ein Prosit der Gemütlichkeit!“
Bi us wüss’t all de Aolle Fritz:
’n guet Glas Beer, samt Korn mit Stritz,
dat is nich bloß to Fierdag‘ wat,
dat is ansüss auk nich verkatt.
Giff’t lecker auk noch wat to mümmeln,
lött lecker sick so eenen kümmeln.
Lecht giff dat in ’n griesen Dag,
Nen armen Jan, de dat nich mag!
Melodie: Die Vogelhochzeit
Plattdeutscher Text: Otto Pötter


Aolt maaket nich män bloß de Jaohre,
auk alleen nich griese Haore.
Aolt is, well sick sömms beduert,
scheel üm sick kick un brummig luert.
Aolt mäck, bloß von Krankheit praoten
un wat guet is, grantig laoten.
Aolt mäck Nöölen, Jamken, Käbbeln;
wiesklook quatern, kiebig schnäbbeln.
Aolt, dat schinnt auk immer dör,
wenn fröher alles biätter wör.
Wu aolt du bis, tellt an sick nich,
wenn di ant Liäben noch wat lich.