Bi de Buern fröher, dao göng et gar nich ohne Hand- un Spanndenste, von Knecht un Mägde es aff. De gehörden de sowso met bi. Denn all’s göng dör Menskenhand, wat vandage de Maschinen maaket. Aower auk de Schnieder göng van Huus to Huus, üm to naihen un to flicken. Un nich bloß de Schnieder. Wenn es richtig wat wör, so wenn et villicht nie’e Balken bruukte un so, dann mossen klüftige Kerls debi, de sick vör nix drückten. Sücke satten bi et Iätten denn auk mit an en Disk. Un gleiw män nich, dat de sick debi met lück Fiendoon trüggehöölden. Keggendeel. Se hauden drin, wat dat Tüüch höölt!
Bi Kottkamps was de auk maol en Timmermann togange, de sick dat Dack vörnommen harre. Nao Schmand un guede Buotter lickte de Mann sick de Fingers. Kein Wunner, denn de Kottkampske botterde noch sömms, so dat et met de friske Buotter dao an‘ Disk de reinste Smeckleckerie wör.
De Meerske (Bäuerin) keek de denn auk all heel speh (verärgert, grimmig) bi drin, wenn den Timmermann sick all wier dat Buotterfättken vörnöhm. Se sach em to: „De guede Buotter is hier eenlicks mehr so för Fierdage wat.“ „Soso“, schmatzte den Timmermann, „also mi mundet se auk alle Dage!“ Dat göng de Kottkampske nu erst recht quer. „So Buotter verkaupet wi auk gerne, aower dat is den lessten Kluuten (Klumpen) hier up en Disk.“ „Och“, bestreek sick dummendick den Timmermann all wier ne Kuorst, „ick gleiw, ick komme de so jüst noch wuohl met uut.“
Nu was et de Meerske tovull. Heel grantig gaff se em terügge: „Also dat is mi hier ja wat! Mann, dat is guede Buotter un nich so wat deher. Use Kaihe doot de Buotter doch nich kacken!“ „Dat glööw ick gerne“, lickte den Timmermann sick üm de Tiähn un langte all wier bi de Buotter to, „verdori nä, süss dai ick se auk sicher nich iätten …“