Wat mott, dat mott. Wat aower amtlick mott, dat mott besönners! Dao mossen gar wööste Schwertschluckers all de Waffen bi strecken. Besönners Rasputin harre dao wahn wat met to doon. Daobi konn et de Mann noch so fein met siene blitzblanken Klingen. Nich to glöwen, wat dao nich alle so dör sien Halslock göng! Scharpe Landserbajonette wören nix, de flutskeden män so dör sienen Schlund. Doch gerne gönnde de Mann sick auk es de een off ännere Kürassierfechtklinge. Un as Zugabe möök he sick söwwst vör wööste Kosakenreiterdegens nich bange. Dat Budenvolk wör de ratz bi van de Söcke – bis dat dao eens gueden Dages en Amtmann van de Berufsgenossenschaft met ne graute Aktentaske bi em stönn.

     Tschä, so un so söhg dat uut. Se wollen bloß et Beste van em. Daoto gehörde auk ne „gewisse Vorsorgemaßnahme“. Denn bi all dat scharpe Iesen, dat dao so allmänto dör siene Struotte (Kehle) göng, könnde sick up Duer licht wat debi an de Speiseröhrn affsetten. Un dann härren se em wanner all met Füfftig bi de Rente. Dat göng nich. Dao mössen se bitieten wat keegen doon. Also wör Rasputin nu alle Veerdeljaohr bi et Gesundheitsamt dran. Oh, oh, dao begöngen se em aower! Fraog nich wie. Dat wör söwwst för Rasputin kien Dümkenlecken. Doch wat mott, dat mott. Un wat amtlick mott, dat mott besönners.      

     Kopp in en Nacken, göngen se em dao „rein prophylaktisch“ met en Draohtbüörssel dört Halslock. Hölp alle nix, dao moss he män dör. Immerhin konn he aower noch met en Emmer Rapsüölge naospöölen. Dann göng et auk wanner wier. He söwwst härre sick leiwer noch iäben met en Damaszenerdolch sien Zäpfken kiddelt. Aower maak so wat es in‘ Gesundheitsamt!

     Ach, wat säch ick. Up Duer härren se sick ohnehen de heele Tortur met em sparen konnt, denn bi all de leidige Halskratzerie is Rasputin kuort drup all an Scharlach stuorben. Daomet konn auk glieks ineens „die Akte Rasputin geschlossen werden“. Amtlick wör sowiet all’s in de Riege. Söhg alle guet uut. Et bruukte jä auk för em nich es mehr „in absehbarer Zeit“ en Rentenbescheid.