Et spröök de Frau, ’n bettken streng:
„Bäänd, de Bux sitt di to eng!“
De Buuk pöss de nich recht mehr drin,
drüm schinn dat Kleidungsstück to minn.

Dat schinn so auk all längst den Mann.
Drüm sagg he sick: „Nu dann, wohlan,
et mott ne nie’e Buxe her
süss spannt mi dat dao immer mehr!“

He könn derin all nich mehr laupen,
drüm wär wier Tiet, ne Bux to kaupen.
Dao göng de Frau et fuchtig an,
de Bux, dao feihlde doch nix dran!

Em feihlde äs Person,
ne Umfangreduktion.
De Mann höölt sick debi verdeckt,
van wiägen den Jojo-Effekt.

Et göng auk ohne vull Gedoo,
lichter noch wuohl änners so.
He lööt derüm nu den Dispuut,
un keek ne nie’e Bux sick uut.