Wat man so mitkrigg, is manchs doch komisch:
Wenn eener praohlt, he wör katholisch
un buobendrup neuapostolisch,
so is he wuohl auk alkoholisch.
Autor: Otto Pötter
Ick bin Otto Pötter uut Rheine. Dat lich dicht an de Grenze tüsken et Mönster- un Emsland. Et is auk ne plattdüütschke Spraakgrenze. So is dat nu maol, Platt un Platt, dat is nich immer eens. Drüm säch ick et unner us es so: Lutt use Plattdüütschk auk hier un dao immer maol wier anners, so versteiht man et von Grund her dennoch wuohl. Denn well sick mit Plattdüütschk befasset, de mott sick de auk in giebben. So is dat auk mit dat Liäsen von plattdüütschke Bööker. Man mott sick dao bloß ’n bettken mit befassen, dann geiht et.
Reinlick
Et giff Fraulüe, de bünd so reinlick,
dat is för us Mannslüe all reineweg peinlick.
De haalt den Bessen gar in de Nacht,
wenn usereens bloß dreckig lacht.
Bild: pixaba
De Erwtschop
All’s wat he hadde vererwede Hein,
bis up ’n Knopp von‘ lessten Kragen,
ant hauchbarmherzige Kinnerheim.
Et wassen tesammen so vetteihn Blagen…
Riewe (großzügig)
Wat giff nen Buer doch all’s nich so weg!
Dao verspröök es glatt de aolle Lüken:
„Wenn use Hahn es maol ’n Eiken legg,
krieg ji daovan dat erste Küken.“
Verduftet
„Ewig düssen Messgestank!
Heini, ick sägg di, de mäck mi noch krank.“
Bild: Privat
Dao parfümierde sick de Frau up et Kloo –
un verduftede dann eenfach so.