Oh, wo is de Tiet bloß bliebben,
as ’t Dag för Dag noch Wunner gaff?
Nu steiht vöran all graut de Siebben,
dao find’t di nu erst es mit aff.
Doch is et wüerklich nu so schlimm,
met griese Haor nich jung mehr sien?
Well meint, he wör nen Iesegrimm,
mäck sömms sick aolt met Drächt un Pien.
Alltiets giff ’t Wunner auk för di.
maol so, maol so mott man se nöögen (suchen);
egaol de Tiet, et steiht di frie,
w u du et döss, dat Wäögen.
