Marie-Theres, ganz jung nich mehr,
keek oft in‘ Speigel mit Plaseer.
Se sach sick dao van Hiärten gern:
„Wicht, wat bis ne nette Deern!“
So keek se denn auk unverstellt,
recht froh un munter in de Welt.
Et wör ne Wonne, dat to seihn,
so dai’n sick auk de Lüe glieks freu’n.
Wenn du in‘ Speigel kicks, wat dann?
Wu kicks denn du di dao so an?
Wu du auk kicks, eens is nich nie:
Et speigelt trügge sick up di!
Bis auk bi so wat noch so platt,
de Speigel lüch nich, gleiw mi dat.
Wahrlick wiest he, unverstellt,
wu du so drinkicks in de Welt.
