Marie-Theres, ganz jung nich mehr,
keek oft in‘ Speigel met Plaseer.
Se sagg sick dao van Hiärten gern:
„Wicht, wat bis ne nette Deern!“
So keek se denn auk unverstellt
recht nett un fröndlick in de Welt.
Et wör ne Wonne, dat to seihn,
dcrüm dai’n sick auk de Lüe glieks freu’n.
Wenn du in‘ Speigel kicks, wat dann?
Wu kicks di söwwst dao dann so an?
Wu du auk kicks, eens is nich nie:
Et speigelt trügge sick up di!
Bis du dann daobi auk wuohl platt,
de Speigel lügg nich, gleiw mi dat.
He wiest di, wahrlick unverstellt,
wu du so drinkicks in de Welt.
