Klasings Erna was stuorben. Bi iähr Stricken is se ümfallen. Eenfach so. Dat wör’t. Mäcks nix an. Eenmaol löpp dat Klüüven aff (irgendwann läuft der letzte Faden vom Knäuel). Nu göng et met iähr auk all nao en Kerkhoff. De Geistlicke dai, wat he konn, ümdat Erna fierlick van de Welt kam.

     Dat Requiem in de Kerke harren se alle guet üöwerstaohn, nu göng et up en Kerkhoff an. Dao stönnen se nu alle lück luurig üm Ernas Graff, wo de Pastor met Andacht fierlick togange was. Wat Fraulüe wiskeden sick de Träönen aff un Mannslüe keeken stump nao buoben, as wenn se Erna dao all sochten. Doch dao göng et mit Erna all in de Kuhle. Ach, ach, ach. „Oh Welt, ich muss dich lassen”, so lööten Kerkenöllste den Sarg an Stricke herunner. Daobi greep de Pastor dat Schüppken Erde un verkünnede: „Von der Erde bist du genommen und zur Erde kehrst du zurück …“ Oh, wat wör dat?! He merkte, dat an den Graffrand de Erde unner siene Fööte wegsackte. Soiäben kreeg he noch ruut: „ … der Herr aber wird dich auferwecken …“ Dao sprüng de Mann met nen grauten Satz üöwer dat Graff weg up de Koppsiet hento. Jesses! So wat harren se dao noch nich seihn! Eher dao nu aower de Stimmung int Spassige ümslöög, hooßede de Geistlicke streng un luut vernehmlick dör un dai, as wenn nix nich wiäsen wör. He reip Erna van änner Siete Graff noch fierlick de lessten Worde to un sett’e achteran met deepe Stemm dat: „Amen“.

     Nu ja. Int Düörp möök dat noch wuohl lange Tiet de Runde, aower dann gaff sick dat wanner met den Graffsprung. Nu was dao auk „plötzlich und unerwartet” den Jahnsportler Laufmöller stuorben. De was bi guet hunnert Watt van sien Trimmrad fallen. So moss he van de Welt, Schweet noch vör en Kopp. Doch dat hölp em nu nich mehr. Nu kreeg auk he et met dat Requiem to doon.

     Wu dat so is, beküerden daoför de Angehörigen för em auk all’s schön met den Pastor. So un so härren se sick dat dacht. Et schinn wuohl all’s nett to klappen, denn de Pastor nickoppede veständnisvull debi. Ach so, ja, dao wäre noch wat! Et göng üm den sportlicken Graffsprung, off de Pastor nu nich auk jüst bi den Sportler Laufmöller villicht …? Doch glieks wünk de Pastor aff un spröök lück leidig wat van sienen Ischias. In Veritas aower wören em alle düsse modernen Kerkenquinten so all genoog, et soll nu nich auk dat noch Mode werden!

     Dat mein ick auk. Is doch so, orre?