Helau

Bild: pixabay

Is wier sowiet. Fastelaowend. Helau! Jopp will dao auk es wier wat an doon. Villicht, dat he dann doch noch ant Frie’en kömmt. Ick soll em bi dat rechte Anlaot helpen. Schön Kostüm is jä nich verkehrt debi. Dat Aoge will jä auk wat häm’n.   

     Nich allto gries, dat treck bi Fraulüe an sick immer. Nich bloß to Fastelaowend. Also schwörde ick et Jopp glieks an: „Ne raude Pappniäs alleene mäck et nich!“ Wenn de dann auk noch debi int Beerglas tunkt, löpp Jopp de met ne Schnottniäse – un glieks all gaoht de Fraulüe debi laupen. So wat will alle guet bedacht sien. Nä, nen swatten Snurrwitz unner de Niäse maolen, dat düch all mehr. Dat giff em auk glieks ne ansehnlick männlicke Note. Villicht noch twee raude Hiärtkes met en Lippenstift up de Puustebacken? Jopp meint, em wäre dat tovull de Geckerie. De Mann begripp un begripp et nich, up wat Fraulüe kieket. Mann. Sall he doch singen: „Herzilein, du musst nicht traurig sein.“ Dann kann he ja wochten, off se em daobi üm en Hals fallet. Dao maak nu noch wat. Jopp is un bliff en Stümper, söwwst äs Narren noch! Herrjeh, Karneval is doch kiene Arme-Siälen-Andacht, orre? Drüm mott he weinßens in ne aparte Büx. Ja, de witte Schützenfestbuxe! Dao süht he noch wuohl guet in uut. Glieks auk noch dat bunte Hawaiihemd debi üöwer, dann wäre et weinßens wat.   

     Wat? Auk dat nich? Dat ick nich lache! Jopp winket all wier aff. Ja, veredammt noch maol, wat denn nu?! Dann män in den Knickerbocker. Ick säch et reinheruut: „Dat laot di nu män säggen, Jopp. Met de Herkules-Buxendriägers üöwer de Knickerbockders, samt dat Schulterklappenfüerwehrhemd, daomit bliffs bloß wier unner de Mannslüe!“ Jopp schinn dat egaol. Mehr noch. So härre he, ohne Drachenkontroll‘, an de Theke weinßens schön „freie Hand“. Denn för Jopp is nu maol „An der Theke, an der Theke, der allerschönste Platz!“ Ick säch de nix mehr bi. Sall he laupen, es he will.

    Aower wat lehrt wi daoruut? Junge, Junge, so Karnevalstüüch, dat will immer guet üöwerlegget sien. Well dao gar noch up den Prinzen Karneval luert, de draff vör nix bange sien, nich es vör de langen Paofhahnfiärs (Pfauenfedern). Doch daoför mott man wuohl geboren sien. Jopp göng debi in de Kneie. So göng he auk bloß es wier met sien aapig raut Höötken. Ick seih em all an de Theke demit singen:  „Westfalenland, Westfalenland ist wieder außer Rand und Band!“

     Also dann: Helau!!