Bild: pixabay

De erste Grog mäck mollig warm.
De twedde giff all wat an Charme;
de deerde rüümt den Kopp lück up,
de veerde legg upt Hiärt sick drup.

De fiefte Grog lött all’s di waogen,
de sesste schockt, verdreiht de Aogen.
De siemmde nemmt nu auk de Stimm –
de achte dann, de haut di üm …

Laot so wat sowiet ja nich kommen.
Gaoh et ruhiger an, besonnen.
Nen stiewen Rum wuohl in den Grog,
doch nich bis glieks in‘ achten Stock!

Bild: pixabay

Hett et Adé, döt et oft weh.
Doch jüst dat Scheiden mäck, dat Liäben wiedertreck.
Drüm sägg: „Adé“ –
Döt et auk weh.

Hett et Adé, is et es Schnee.
Wat föllt in Küllde bi Nacht, wäörmt nie’e Planten ganz sacht Jedet Adé,
wesselt es Schnee.

Hett et Adé, mäck dat auk free.
Is dat Losslaoten auk schwuor,
stigg nie’et Liäben empor.
So is Adé Luv auk un Lee.

Drüm: Hett et Adé,
drink erst es Tee.
Allet bruukt siene Tiet, bis et es wier is sowiet mit dat Adé –
ohne Ohje …

Bild: pixabay

De Baom wäss längst all, Gott weet wo,
wieldat vor Liäben du so springs.
He wäss för di all up di to,
bis dat he föllt, blindlings.

Mit Biel un Saage krigg he ‚t dann,
dat et barbarske män so kracht;
von Baomwämser bis Timmermann
begaoht se em nu, gar nich sacht.

Antlest bliff glattet Holt von em,
gewienert un poliert.
As Sarg un Krüüß, ja, je nachdem,
wat dienen Daut so ziert.

Sind et twee Lättkes auk män bloß,
as Krüüß gewerkelt, mit dien‘ Namen,
so gaoht nu Baom un du getrost.
fierlick antlest mit „Amen“.

Bild: pixabay

Ick göng alleene aobends dör de Felder
de Sönne sackte füerraut van de Erd‘.
Et wör ganz still, bloß giennen uut de Wälder
dao süngen Vüögel lichthen, ungestört.

Fien klüng et wiet, wiet dör de Felder,
nu all wat aobendwindumsungen.
Un se verklüngen ächten in de Wälder;
doch mi sind in de Siäl se drungen.

Ick bleef still staohn, keek still in ferne Wieden.
Tweedüüster wör’t all, nich mehr ganz so raut;
nich Dag, nich Nacht, so gar nich mehr verschieden –
so as to’t Liäben auk gehört de Daut.

Ick göng den Patt, sietto längs van de Brügge,
dao blenkten all de ersten Sterns.
Nu reipen Nachtuhls mi nao Huuse trügge:
Gau nao Huus, äs üöwerall un niärns.

♣ ♣ ♣

Siehe auch die vom Autor im Aschendorff Verlag Münster erschienenen Bücher:

  • Liekuut, liekan
  • Bömmskes & Bömmelkes
  • Hackemaih
  • Notizen von Fietsen un Miezen
  • Kalennerblättkes

Empfehlenswert – auch als Geschenk – die Hörbuch CD’s:
So is se, use Art und Liekuut, liekan

Außerdem die DVD: Liekuut, liekan dört Jaohr

Bestellung per Anruf beim Copy-Shop Rheine, Tel.: 0 59 71 – 40 54 15
(Montag bis Freitag von 10 – 12 und 15 – 17 Uhr)

Bild: pixabay

Nu geihs haruut uut’ Öllernhuus,
wat wör de Tiet mit di doch fien.
Wi winkt us to, de Abschiedsgruß
dött sähr, doch mott dat so män sien.

Geiht dennoch maol bi di wat scheef,
dann weeß’, dao is Verlaot hier drup:
Tohuus hät jedereen di leew –
de Düör steiht immer för di up.