Wellness-Wiehnacht

Bild: pixabay

Schlienkamps harren et lange all drup: Wiehnachten maol weg uut ’n Huuse, schön ruhig, bloß de beiden. Waorüm nich? Se wören jä auk nich mehr de Jüngsten un dann dat Huus vull, dat göng män nich mehr alle so flott. So harren de Kinner iähr es ne Wellness-Wiehnacht schonken. Kiene Fierdagswehrerie un doch ganz in dulcio jubilo („in süßer Freude“). So de Post, uut dat fiene Wellness-Hotel. Kick, wenn dat nix wör …

Dao satten Schlienkamps nu auk all in‘ Whirlpool to palschken. Jö! Dat de Lüe et nich söhgen. An sick aower doch ganz plaseerlick. Et göng Gott Dank jä auk ohne schwemmen dao. Nich genoog demet, woll sick Sefa dann gar noch för de Fööte ne „sehr anregende Reflexzonenmassage“ gönnen un dat Gesicht daobi es mit ne Joghurt-Maske insmeeren laoten. Bruuk jä nich eenen wietten; aower wenn nich hier, wo dann? Jopp harr sick auk wat uutsocht. Sienen Puckel bruukte et naidig maol wier. Un nie’en Schwung, well konn den nich bruuken? Oh, dacht he all heel happig in vöruut, dann soll Sefa nao de Massage es seihn, wu schön „froh und munter“ et noch göng.

Män wat sägg ick? Dao wier in iähr Komfortzimmer, woll et so recht alle gar nich klappen. Also nää! Et feihlde doch an nix. Niäben dat nüüdlicke Deko-Wiehnachtsbäömken stönn in Ies gar nen Buddel Sekt samt nen Schäölken Pralinen. Dann spiellde dat Radio auk noch fierlick: Stille Nacht … Doch dao wör et so wiet. Sefa kullerden de Träönkes män so üöwert Gesicht. Wat hölp dao noch de Joghurt-Maske? Se keek heel betuppt (traurig) drin un wehklagede: „Oh je, wat ne stille Nacht doch nu…“ Auk Jopp keek längst all gar nich mehr froh un munter. Van wiägen dao in dulcio jubilo … Nich es Luune mehr harren beide för de Wiehnachtsparty unnen in de Hotelbar. Jopp greep all nao sienen Schlaopanzug. Dao pingelde dat Telefon.

De Kinner wören dran un wünskeden iähr: „Frohe Weihnachten!“ Et göng iähr doch sicher guet dao, oder? „Oh ja! Heel best“, krückten sick beide wat terechte. Gönnerhaft kam et trügge, se härren sick dat jä auk wuohl maol verdennt. Dao reipen de beiden lütken Enkelkinner detüsken: „Oma! Opa! Wann kommt ihr denn wieder??“ „Muorn sin wi de all wier!“, reip Jopp iähr luuthals dört Telefon to. Un Sefa verspröök iähr nich minner munter: „Oh ja: Morgen, Kinder, wird’s was geben. Sollt mal seh’n, wenn Oma un Opa wieder da sind…“

Wat schön nu up maol! Se konnen gar nich so gau packen, de beiden. Jopp smeet glieks auk sienen Schlaopanzug mit in den Kuffer. Dat göng dao nu guet de Nacht wuohl ohne. „Ach, ach“ sagg he „fleit wat up so Wellness-Wiehnacht!“ Un Sefa nahm em in‘ Arm un flisterde: „Oh ja, Wiehnachten schön alle bineene, dao geiht doch nix üöwer.“

Dat is so. Un dat is guet so.