Wat Dokters schriewt un Paoters singet,
dat to verstaohn, dat dwinget
Jans, Franz orre auk Grete
nich selten Kopppien in de Plääte.

Denn all’maol klook küert se Latien;
se doot studeert un häbt sick fien.
Mäck dat jä auk wuohl graut wat her,
so küer wi leiwer düütlick mehr.

Wi bünd deswiägen ja nich dumm,
bloß weil wi spriäket Platt met Mum.
Denn Platt kriegt Dokters, samt Pastor,
in iähren Kopp nu wier nich klaor.

Drüm: W e l l nu hier de Dumme is,
dat is un bliff män ungewiss.
Dao könn auk Cäsar nix up säggen;
et bliff ’n Räötsel allerweggen.

Is dat Latien auk noch so fien,
hier kann’t auk ruhig up Platt wat sien.
Et is jä nich glieks de Verkehrte,
de anners küert äs de Gelehrte.

In praxi, üöwerhaupt ick sägg:
Hauptsaak wi laot‘ de Hoffart weg!
Un nich glieks auk noch heel vernarrt,
dat schütt hier bloß uut use Art.