Text: Friedrich Dörr (1971)
Melodie: Guillaume Franc (1543)
Plattdeutsche Übersetzung: Otto Pötter (2020)
Wat us de Erd hät schonken rieklick,
wör auk de Arbeit manges hatt,
wat anfüng un hät ennet prieslick
von dat willt wi auk gee‘m wier wat.
Wi leggt de Gawen de wi häwet,
vör Di äs Schöpfer dankbar daal.
Schenk Du us Kraft, dat wi guet liäwet
un de Natur auk haollt vital.
So es sick Wien un Waater binnet,
so sind verbunnen wi mit Di.
Denn ohne Di wi nienich finnet,
wat dankbar mäck, flietig un frie.
To Ernetdank will wi Di luoben,
daobi geluoben auk Respekt.
Üm Siägen bittet wi von buoben,
ümdat de Schöpfung nich verreckt.
