Aolt maakt nich män bloß de Jaohre,
auk alleen nich griese Haore.
Aolt is, well sick sömms beduert,
scheel üm sick kick un biestrig luert.
Aolt mäck, bloß von Krankheit praoten
un wat guet is, gnaddrig laoten.
Aolt mäck Knöttern, Brummen, Käbbeln;
wiesklook quatern, bätzig schnäbbeln.
Aolt, dat schinnt auk immer dör,
wenn fröher alles biätter wör.
Et giff doch mehr noch äs Malessen!
Dann kanns di dankbar auk schön ressen.
