De Dokters sächt, et wär en Siägen,
so vull es ’t geiht wat dran to doon,
sick buuten flietig to bewiägen –
Gesundheit wär daoför de Lohn.

Mi kosset dat nich graut noch Geld
un doch kann ick mi guet trainieren,
ohn dat ick spiellen mott den Held
orre mi gar könnt‘ blamieren.

Frohgemoot fiets ick, ganz still,
staoh nimmer nich in’ Stau –
un tank daobi, sovull ick will,
gesunde Luft för lau.

Dank de moderne Radfahrtechnik
bruuk ick denn auk nich öfters Rast;
un stieg ick doch es aff, so häb ick
mit Parkprobleme kiene Last.

Mott ick auk manges wuohl es puußen,
so döt mi dat an sick noch stählen.
Dann aower laot ick et wier suusen,
je naodem kann ick ‘t ja wählen.

Ick bruuke nich es en Trikoo,
denn jagen doo ick nich so sehr;
süss quiält mi naoher noch de Poo
un dat mäck jüst nich guet tofriär!

Fört Radeln gellet generell:
Schön munter, dann is et gesund,
süss stieg forts aff män up de Stell,
süss häs dien Ääsken wanner wund.

Söwwst wenn ick dann to Foot es laupe,
giff mi de Fietse guet noch Stütz.
Un wenn ick gau noch wat inkaupe,
is ’t Körfken mi gar auk noch nütz.

För mi giff’t nix to üöwerleggen,
mit‘ Rad doo ick nich eenen stör’n;
Ick will et reinheruut gern säggen:
Laot mi fideel män Rädken föhr’n.