Unweer

Bild: pixabay

Met bolleriget Sturmgebruus
kracht Blitz un Dönner wahn ümt Huus.
Rüüsig Raosen, Klappern, Huulen,
verkruopen häbt sick gar de Uhlen.

So, wu unner Rieser, lich de Pedde,
häb ick verkruopen mi in‘ Bedde –
met en Laken üöwer’n Kopp.
An leiwsten reip ick luuthals: „Stopp!“

Met all dat Kollern un Gesuuse
föhl ick mi knelk in de Kladuse *.
Doch beet ick wimmernd still debi.
Wann is dat Unweer bloß vörbi?

 

* knelk – hilflos, geschwächt
Kladuse – Bedrängnis