Kömms es nao Rheine, dann nemm die Tiet un kiek di de Stadt es maol an.
Wat wör Rheine wuohl ohne siene aolle Nepomukbrügge middig van de Stadt? Brüggen verbinnet. Daomet wieset se auk us Menskenkinner, wu wi meteneene ümgaohn sollt. Dat geiht bloß guet, wenn wi upeneene togaoht, us keggensietig üöwer Affgrund un Gefahren weg helpet un so denn auk ehrbar metenanner ümgaoht. Daoför steiht nu all siet 1735 middig up de aolle Stadtbrügge in Rheine Johannes Nepomuk. Un dat nich bloß in Rheine. Nich ümsüss. Denn mehrst steiht dao unnen an den Sockel bi em noch:

Unter deinem Schutze schirme uns, Johannes Nepomuk.
Halte unsere Zunge im Zaum und mache sie durch Schweigen beredt
für Vertrauenswürdigkeit und ein gedeihliches Miteinander.

Dat päss to usen Schlag Lüe hier. So sin wi. Wi häbet dat Hiärt nich jüst up de Tunge, aower kömmt et drup an, könnt se up us an. So eenen wör auk Nepomuk. As ehrbaren Pastor in Prag wör he gar nen Theologendokter. To de Tiet wör dat all heelmaol wat! Aower de nutzte em nix mehr, as he sick eenes Dages gewöllig mit sienen Könnig Wenzel kreeg. De wör niämlicks nieschierig up dat, wat sien Frau em wuohl bichtet harr. Doch auk vör Macht un ne graute Krone knickte Nepomuk nich in. Bi noch so grüelick Quiälerie leit he sick van dat Bichtgeheimnis affbrengen. Antlest leit Wenzel em buoben van de Prager Karlsbrügge in de Moldau smieten, wo he elennig versuoppen is.

De Mensken keeken up. Dat spröök sick gau rund. Nepomuk steeg hauch in Ehr un Achtung. Nepomuk steiht för Mensken, de van Grund up vertruu’enwürig bünd un kien schlecht Gepraot üöwer annere unner de Lüe brenget. Ick meine, jüst vandage bruuket wi so nen Schutzhilligen mehr denn je. Schön, dat et bi de Katholiken för em an den 16. Mai nen Gedenkdag giff.

Ja, wi bünd alle bloß Mensken. Well hät dao kiene Fehler. Den Mund aower to haollen, wenn et üm de Fehler van annere geiht, dat is un wör längst nich immer eenfach. Et hört aower up, annere minn to maaken, bloß üm sick sömms graut in de Buorst to smieten. Un heelmaol deniäben is et, wat tüskentiets nich alle so in use sogenannte „Mediengesellschaft“ passeert. Dao weidet se sick an Fehler un Mallörs van ann’re. Wu weh so wat doon kann, merket wi erst, wenn se üöwer us sömms hertrecket. Bi so wat aower schwiegen to können, wieset menschlicke Riepe un ’n graut Hiärt.

Wi alle sollen et ruhig öfters demet probeeren – auk wenn se us dann wuohl nich glieks hillig spriä-ket. Wat sall et. Eenen Nepomuk is jä auk genoog. Un Otto un Ottilie is Otto un Ottilie. De könnt dao auk wuohl wat von. Man mott jä nich glieks debi in de Iemse springen. Orre?