Bekanntlick is et jä nu all ewige Tieten her, as Gott de Welt maakt harre. As siene Geschöpfe nu auk demit bi wören, moss he sick bi de Liäbenstieten wat infallen laoten, denn süss trappten se sick wanner alle up de Fööte un dat göng nich guet. Graut Riäknerie woll he de auk nich üm maaken un so harr usen Hergoott för jedereen an guet deertig Jäöhrkes dacht. Wietsichtig un allwissend wu de Allmächtige wör, woll he nu daomals all wat för de Demokratie doon. Also fröög he se, wat se daoto meinden.

     Met den Iäsel göng et loss. Doch glieks wünk dat Langohr all debi aff. Allmänto de schwuoren Lasten up en Puckel un dat nu gar deertig Jaohr, nänä. Dat möss weiniger. Gott harre Erbarmen un tröck nao wat Hen un Her achteihn Jaohre devan aff. Guet so. Nu wör en Rüe (Hund) dran. Off denn nu wuohl de Rüerns met deertig Jaohrn inverstaan wären? Man van wiägen. Glieks blieckte dat Dier all loss. Deertig Jaohre de Tunge uut en Hals bi all dat Laupen un dann auk noch alltiets schön Hübsch un Platz maaken, dat göng to wiet. Drüm gaff Hasso sick all met twiälf Jaohr tofriär. Meinee, so wat harre Gott sick nu gar nich dacht! Män nu wör de Aap all dran. „Du könns doch wuohl bequem met deertig Jäöhrkes feddig werden“, meinde Gott. Oh, dao härres den Aapen es seihn mosst. Dat Dier göng et glieks heel unwies an. Solange wollen de Aapen nich in de Baim rümspringen orre in en Zoo achtern Tuun Männekes maaken. Nä. Dao daien et twintig Jaohre allemaol. Auk auk guet. Gott woll de nu auk wieders nix mehr van hören.

     Nu wör de Mensk an de Riege. Off de Mensken denn nu met deertig Jaohren inverstaan wären? Godorri, dao harre Gott aower wat sächt. Deertig Jaohr? Wat wären denn deertig Jaohr? Nu guet, so kreegen se glieks de achtteihn Jaohr van den Iäsel debi. Doch et schinn, dat was immer noch nich guet. Nä? Dann iäben buobendrup nochmaol de twiälf Jaohre van de Rüerns. Ohohoh, de Mensk gaff immer noch kiene Ruh. Üm Striet uut en Weg to gaohn, dai de gütige Gott den Mensken gar noch de teihn Jäöhrkes van de Aapen debi. Mehr göng nich. Schluss.

     Kick, so liäwet wi Mensken nu auk bis vandage in etwa demit: De ersten deertig Jaohre geiht et us rundüm guet. Dann folget nao den siemmden Hiemmel mehrst so wat an Iäselsjaohre. Daonao sind de Hundejaohrn nich mehr wiet. Dat Haor lichtet sick de Tiähn fallet uut – un nich weinige verkruupet sick in de Ecken un knurret herüm. Krieget auk de lessten Jaohre nich den rechten Dreih, kann et us es de Aapen gaohn. Kümp et heel harre, landet nich weinige, so es de Aapen int Gehege, gar noch in en Gitterbett. Fazit: Man sall usen Hergott de nich bi drinküeren.