Lachhaft

Bild: pixabay

As se 1945 den Militärflugplatz in Rheine-Bentlage dicht mööken, wollen se weinßens de Wetterstation för „zivile Zwecke“ retten. Wettervörhersagen sind jä auk immer wuohl ganz interessant. Daomit dat Werks aower wier nie’en Schwung kreeg, moss den heelmaol klooken Meteorologieprofesser Dr. Wolkenberg uut Mönster es debi ran. Kattenbecks Karl, well to de Tiet den Büörgermesterschofför spiellde, moss den Gelehrten mit den stäödigen Dienst-DKW von‘ Bahnhoff affhaalen un nao Bentlage föhren. Von wiägen de Kriegsschäden föhrde Karl üöwer de Buerskup Wadelheim up Bentlage hento. Et wör nen Maondagmuorn, fröh an‘ Dag noch.

     Waorüm ick dat sägge? Weil dao in Wadelheim jüst ne Meerske (Bauersfrau) de Wöschke von de Liene namm. Dat möök den Professor stutzig. He lööt kuort anhaollen un reip de Frau to: „Die Wäsche können Sie ruhig hängen lassen, das Wetter bleibt gut!“ „Nänä“, reip dat Menske terügge, „ick doo se doch leiwer inhaalen, dat Wiär slött glieks üm!“ Oh, so Widerworde konn den Herrn nich guet bruuken. „Gute Frau“, kröppte he sick up, „Sie können mir glauben was ich sage, ich habe darauf schließlich studiert.“ „Den Spass will ick ju auk gar nich nemmen“, gaffelde de Frau flott an de Wäöskeliene herüm, „aower et is män miene Wäöske un dao doo ick dat, wat ick för richtig haoll!“ „Ja aber …“, so den Gelehrten nu doch wat streng; män dao reip de Frau all: „Nix aber! Use Kooh slött nu all ’n Tietken mit den Stiärt so wehrig üm sick, dann giff et Riägen!“

     Wat? Wolkenberg pöck sick an‘ Kopp un sagg bloß noch: „Lachhaft!“ Daobi wünk he kuort aff un lööt wiederföhren. So is dat, wenn et an‘ Buernverstand feihlt. He wüss niämlicks nich, dat de Kööhe mit ‘n Stiärt Bremsen affwehrt. De Bremsen aower stiäket heel dull immer dann, wenn Riägen in de Lucht lich. Un iämso dull slött dat Koohveeh dann mit ’n Stiärt herüm.

      Un wat sägg ick? De beiden wören noch nich es in Bentlage, dao füng et all an to pläddern. Oh, dao konn Kattenbeck nich an sick haoll’n mit sien Lachen. Den Professor Wolkenberg wünnerde sick un fröög, wat et up maol nu denn to lachen gäff? „Och“, sää Karl, „nix för unguet, aower ick könn mi wuohl kaputtlachen, dat in‘ Koohstiärt mehr Verstand sitt äs in nen Professorenkopp.“

 

Plattdeutsche Bücher von Otto Pötter
aus dem Aschendorff-Verlag Münster
Immer was Schönes „von hier“