Bubikopp

Bild: pixabay

Recht nommen, kreeg dat met de Emanzenpassion erst so in de 1930-er Jaohren den rechten Dreih. Fraulüü, de et wuohl wietten wollen, leiten sick in de Frisiersalons en Bubikopp maaken un keeken up maol heel änners debi drin. Nix mehr dao met lange Haore, Knoten, Zöpfe orre Dutt. Naodeln, Spangen, Brennschiärn flögen uut de Kamern. Stattdem dai et en Kamm. Knapp üöwer de Ohren, dat wör de moderne Frau nu an Haore genoog.

De Mannslüe keeken heel verstellt debi. Gott Dank gaff et weinßens noch wat Rüschen an de Röcke. Doch nao en Krieg, twintig Jaohren laater, wör dat so mit Ende van de 1950-er Jaohren auk vörbi. Dao leipen de ersten Fraulüe nu auk all in Buxen. „Beinkleider“, nu ja, dao satt weinßens noch so wat an Leidenschaft bi drin. Ansüss höölden de Kerls nu biätter iähr‘n Schnüss.

Söwwsst Oma woll daomaols all gern met de Tiet gaohn. Immerto dat Knotenbinden wör Änne leed. Also lööt se sick en Bubikopp schnie’en. As iähren lütken Enkel dat söhg, sach dat Kerlken: „Oma, du siehs nu gar nich mehr aus wie ne alte Frau.“

„Kind, wenn du dat män weeß“, freide Änne sick, „wie seh ich denn nu aus?“ „Wie en alten Mann.“

MdO

Bild: pixabay

Dao was es maol en Kerl vont Lande, de in de Stadt trocken wör. Auk wenn he et dao bi de Stadtwerke bloß met den Schmutzwasserkanal to doon harre, leip he nu wat hauchniäsig. Nu ja, jedereene mott män wietten, wu he so löpp. Immerhin moss moss he nu es maol för wat mehr Ümweltschutz to ne Fortbildung nao Wuppertal hen. Un dat nu sogar noch met Hotelüöwernachtung!    

     Eenmaol dao in dat Wuppertal-Hotel, woll sick usen Kanalkruuper auk wuohl gern noch iäben in dat Gästebook indriägen. He söhg, dat dao eenen met „MdB“ drinstönn. Dao fröög he an de Refrekssion, wat et denn dao so met up sick härre? „Ein Mitglied des Bundestages“, kreeg he to Antwort. Soso. Sieh an, sieh an. Et schinn, man konn et en sücke Hüüser gar nich graut genoog ruuthangen laoten. So schreef he nu achter sienen Naomen „MdO“.

     Oh! Wat dat denn bedüüte, woll den Hotelfritzen wietten? Wichtige Antwort: „Mitglied der Ortskrankenkasse.“

     Kick, so is auk dat hier nu klärt.

Transformator

Bild: pixabay

Et is baoll nich to glöwen, aower erst vör guet hunnert Jaohren was et hier auk in de lessten Düörpkes erst mit de Elektrifizierung so wiet. Miene Bessmuor (Oma) wüss noch von Kiäßen un Petroleumlampen to berichten. To de Tiet satten männig Gemeinderäöte tohaupe un mööken sick en Kopp, wu se för so wat de Pennige bineene kreegen. Nu kam auk noch en Breef vont Elektrizitätswwerk, wo stönn: „Außerdem ist darauf zu achten, dass im Wege der Elektrifizierungsmaßnamen der Transformator gut untergebracht wird.“

     Dat nu auk noch. De Gemeinderäöte kleiden sick achter de Ohren. All wier Geld, wo se nich mit riäket harren. Et göng hen un her. Doch wat nutzte et alle? Göng jä wuohl nich ohne sücke niemoodsken Montaschen. Aower so recht harren se et nich demit. Dao möök nu den Gemeindevörsteher en Vörschlag in Güte. He spröök:

     „Lüe, nu laot‘ us es guet naodenken. Wi gaoht jä nu langsam all up de Slachtenstiet an un dao sall et doch mit en Düwel togaohn, wenn wi för en Tietken nich auk nu noch so nen städtsken Klookschieter mit dörtrecken könnden. Et schinnt, wi kommt de jä doch nich von aff. Wu wäre et also, wenn wi so riegüm den Herrn Transformator för ne Wiäke in Loschie naihmen? Alltovull sall so en Studeerden jä wuohl nich friätten. Meinee, un auk dat een off änner Beer sall em gönnt sien. Dao kümp et doch nich up an. De Kerl sall jä wuohl nich ewig blieben. Un wenn he hier dann sowiet feddig is, doo wi em noch en paar drüüge Endkes demet bi, dann is he us auk glieks guet wäöget, wenn naodem villicht es wat mit de Strippen is. So wäre den Transformator up seine Montasche hier doch ganz guet unnerbracht, orre?“

     Dao nickoppten alle, dat meenden se auk.

Das Wichtigste

Bild: pixabay

Vör Jaohren wören se in en Düörp auk heel hellig up ne Schoole. Doch dat Geld, dat Geld! Dann kamen de dao buoben nu es met en „Konjunkturprogramm zur Förderung der ländlichen Bildungsstruktur“ üm de Ecke. Nu konn et wuohl wat werden. Se wollen dao glieks bi mitmaaken. Män et moss fix gaohn, eher dat se woanners flinker wören.

Wu dat so is, moss erst es en Antrag her. Daobi satten se in de Gemeinde auk all üöwereen. Doch den Rentmester göng dat in de Ruuse (in der Eile) lück to gau (zu schnell). „So schön man dao jä alle von küeren kann“, simmleerde he, aower wenn de Speismaschine erst es leip, gäff et bi so ’n „Projekt“ kien Terügge mehr. Ach ja, un dann woll he auk noch up de „Folgekosten aufmerksam machen“; de wären auk nich „von Pappe“ un de härren se up Jaohren alleene an de Beene. Alles guet un schön, mennde den Gemeindevörsteher, aower se sollen män nich glieks immer in all’m wat sööken, „süss kommt wi to nix“. Un so göng ratzfatz de Antrag dör.

Duerde nich lange un et kam glieks ne ganze Swecht (Schwarm, Schar) hauhge Regierungs-räöte samt Diplominschinöre un Fugenkieker (Architekten) int Düörp. Bi so ne Sitzung mossen se demit in de Schützenhalle. Dao göng de Saak noch wuohl guet von en Kanten. Den Schoolraot füng glieks an, dat söwwst den Bildungsminister em stuoken härre, he woll „aus dem Kulturetat eine erkleckliche Summe“ demet bi doon. De Landraot woll sick nich minner lumpen laoten. De stönn de gar bi up un sach heel maaß (wichtig, bedeutsam), auk de Kreis woll de guet wat mit bi doon! Feihlde noch den Regierungsraot Dokter Sounso. De nickoppede eegenklook (wichtig, eingebildet) un sach met Betonung, dat „selbstverständlich auch die Bezirksregierung“ de wat met bi dai.

Dao freude sick de Gemeinde jä mächtig, sach den Gemeindevörsteher. Dann sollen se män muorn an‘ Dag glieks met de Schoole anfangen. „Nein, nein, nein“, gaff em den Landraot Paroli, de Gemeinde möss de auk wat mit bi doon. Doch eher nu den Gemeindevörsteher daoto wat säggen konn, sprüng forts den Rentmester in un sach, dat dai de Gemeinde auk gerne. Man dai vör Ort de Blaagen debi, „denn die Kinder sind män doch hierbei das Wichtigste!“