Häbberechtig bloß för sick,
eegensinnig met en Tick –
wu süht wuohl so de Welt bloß uut,
egaol vör änn’re up de Hut?

Et bruuket jeder wuohl sien Riek,
aower, Gott erbarm, nich gliek
ne Festung in de Welt,
de ännere in Ecken stellt.

Is ‘t üm de Döör auk noch so schön,
nich eenen liäwt för sick alleen.
Paorten lichten, lachen, küeren,
so wat dött bineenestüeren.

Gäff et een Wort daoför met Moot,
so trööf „Europa“ dat akkraot.
Gueden Sinns en Allianz,
geiht et biätter met Kulanz.

Kiene Ränke üm ne Clique;
tesammen mehr, statt icke, icke.
Nich so schalu un nich met Schmu,
so wären Striet un Krieg tabu.