Sächs vandage wat, moss immer schön vörsichtig sien. Giff baoll nix mehr, wo se di nich mit packen könnt. Nu auk noch alle düsse Wenderie mit de Genderie. Man slött de all mit de Tunge bi an. Nich genoog demit, will jedereen auk noch klööker sien äs den annern. Denk an, wat laupet de nich alles för Dokters herüm! Fröher dai et niäben de Apptheek män bloß eenen. De was so wat es de Olle in nen witten Kiddel. Man keek debi up, wenn de wat sach. Jüst so es bi Schoolmester un Pastor. Wenn ansüss wat wör, wör de Olle dran. Un nöhm sick gar de een off annere Frau dat Wort, so leip se äs Ollske. An sick aower harre de Olle dat lesste Wort. Oh ja, dao mosses faken (oft) schön bi uppassen. So sach Bäänd maol: „Wennde Olle bi us in de Bude fröher es guet Wiär möök, dann krückte he es ’n Brummfitz. Dann duerde et nich lange, un he tröck us dat Fell üöwer de Ohr’n.“ Un schandudelde (schimpfen) gar es maol ne Ollske, dann wünken de mehrsten debi aff. Pyschologen harren dao gar noch Spass an. Egaol. Se daien sick de män alle so mit hen.
Mit dat Platt göng et ja auk nich bloß ümt Fiendoon. Platt moss kennen, dat kanns nich studeeren. So es de Olle, küerden auk de Lüe nich lange de ümto. Waorüm auk? Et is, es et is. Dat is mit dat Öller nich anners. Will auk vandage nich eenen mehr aolt sien, kreeg he fröher to hören, dann möss he sick män bitieten uphangen. Oh, oh, so küer es vandage. Woll aower wüerklick wuohl ne Menskensiäle gerne aolt werden, so harren de ännern de auk nix ümbi. Se sachen, de Ollen dröffen bloß dat Aomhaalen nich vergiätten. Olle Lüe wären nu maol wat vergettlick. Meinde aower eenen, he kreeg tatsächlick nich genoog Luft, kreeg he to hören, dann möss he män öfters nao buuten gaohn. Dao gäff et Luft genoog. De koste nich es wat. Üöwerhaupt härre för all so wat „de Olle dao buoben“ guet suorget. Den gaff et ja auk noch! So kamen de Lüe hier mit den een off annern Ollen auk wuohl guet terechte. An sick is dat auk vandage noch wuohl so..
So säch noch immer de Mensk mit teihn Jaohr: „Junge, mien Vaa, dat is en Kerl, de kann all’s.“ Mit twintig hört sick dat all anners an: „Wat de Olle doch nich all’s so mäck! Könns unwies bi werden!“ Mit deertig meinet se dann: „Wat de Ollen mööken, dat wör män doch nich all’s so verkehrt.“ Un sind se erst vettig un mehr, dann hett et gar: „Respekt, Respekt, ick könn et nich biätter äs use Ollen.“ Tolesste gar hett et: „Ach, wenn doch de Olle noch liäben dai, wat wäre dat schön. De wüss de wuohl wat von …“
Tschä, so is dat. Wi werdet to fröh aolt un to laate klook. Wenn auk. Usen besten Ollen dao buoben, de knipp de wuohl een Aoge bi to. Wat mehr? So willt wi de Ollen män gewähren laoten.