Baoll is he de wier, de Mann in‘ Maond. Also wenn et eenen Mann giff, nich wahr, vör den alle Welt Respekt hät, dann is et den Mann in‘ Maond! He lött sick von nich eenen wat säggen, nich es von Fraulüe. Kien Wunner, dat se heel gaffelig werdet, wenn he sick iähr maol wier wieset. Dann krieget jüst Fraulüe nich es mehr Schlaop debi. Se knuffelt män so de Küssens un fraoget sick, wat et mit düssen wunnerlicken Mann wuohl up sick hät? Alleene up ’n Maond, ganz un gar ohne Frau. Aower hier nachts in de Schlaopstuobens kieken. Huh nä! Is jä auk mehr äs wunnerlick, orre?

Doch nich bloß Fraulüe is un bliff he ’n Röötsel. Auk Pyschelogen is he nich ganz geheuer. Se fraoget sick all lange, waorüm he immer wier so affsunnerlick up us daale kick? Dao möss he sick doch wat bi denken, orre? Int Visier häbt em auk de Ernährungsdocs, denn he is jä nich mager, den Vullmaond. De Ernährungsdocs tippet up den Jo-Jo-Effekt. Immer düt to- un affnemmen! Auk bi so wat bünd de Fraulüe glieks wier debi. Un so is dat män bloß een Weltern un Wehren in de Bedden.      Experten meint, all’s schön dichte maaken, dat hölp. Geiht jä auk nich, dat dao so ’n Mann in‘ Maond drieste weg in de Schlaopstuobens kick.

Also, an‘ besten all’s schön pickedüüster maaken. Dao is Gerda aower bange vör. Üm Gott’s Willen nich all’s düüster, dann möss se sick jä auk noch in‘ Durk (Bettschrank) inschluuten! Un well lött sick all extra nen Alkoven (Bettnische) timmern, bloß üm sick vör den Mann in‘ Maond to verstoppen? Oh, oh, oh. Vörsicht bi so wat. Dao mucket glieks de Pyschelogen bi up. Un dann landes aower in‘ Nullkommanix noch int Dullhuus (Psychiatrie). Ick sägg ja, ganz schlimm is di dat, mit düssen Mann in‘ Maond!

Mött wi aower tatsächlick maol heel mööde gaapen, dann bruuket wi bloß denken: „Ja, is dat denn de Müöglichkeit? Vullmaond, un mi kömmt de Schlaop? Is wat mit mi?“ Feihlt bloß noch wat an änner Sorgen debi un man is froh, dat et nicht auk noch pickedüüster is. Jaja, so is dat. So maaket wi Grauten oft graut Theater üm nix. De Lütken doot et sick lichter demit. Se kieket nao buoben un denket, wu schön he et dao buoben doch hät, düssen Mann in Maond. Nich eenen de üm em rüm gaffelt. Un et is iähr, as dai he säggen: „Nu auk män schön ruhig dao unnen, dann könn ji fein schlaopen.“ Un se fraoget em: „Döss du dat dao buoben denn auk?“ Un he flistert iähr trügge: „Oh ja, ick sin all sooo mööde…. Ick legg mi nu forts up ’ne wunnerbar plüüsterige Wulke un draim van ju. Drüm: Guede Nacht dao unnen.“ Un jüst so iäben noch nuschelt de Kinner: „Auk so … “ Un dao schlaopet se all. Tschä, an sick ganz eenfach, orre? Bloß wi Grauten meint … Wi meint un meint.

Wecke gaoht de gar mit nao nen Pyschater hen un maaket Hyponose. So wat geiht bloß up so ne Therapiecouch un is ne Art Kunstschlaop. Jaja, un so ganz billig is dat auk nich. Daoför aower ganz un gar ohne Mann in‘ Maond.