Wu de Welt sick us stellt, fängt bi Worde an,
wein’ger bi dat, wat man alle so kann.
Use Ümgang mäck et, mit dat, wat wi sächt;
off et helpet us alle, off guet orre slecht.

Worde maakt lustig orre auk butt.
Hier giff et Lachen, dao bar Verdrott.
Maakt munter se hier, maakt dao se schachmatt;
hier blaiht Gelingen, dao süht man schwatt.

Worde maakt kregel, nich minner auk mall.
Hier maakt se sinnig, dao gifft nen Knall.
Eener döt luoben, de annere blafft;
hier geiht’ to Werke, dao feihlt’ an Kraft.

Worde sind Gaben, riewe off minn.
Hier giff et Ernte, dao kien Gewinn.
Eener mäck’t schön, de ann’re kaputt;
hier wiest sick Freude, dao geiht se futt.

Worde schafft Welten, orre beengt.
Hier gifft Visionen, dao bloß wat kränkt.
Een’ge brengt Luune, annere muult;
hier schinnt de Sönne, dao plärr‘t un huult‘.

Drüm wööge de Worde – orre schwieg still
un kiek auk up dat, wat de annere will!
Et geiht bloß tesammen, wu man’t dreiht orre stellt,
bloß in Einheit geiht et us guet up de Welt.