April, April mäck wat he will;
maol is et rüsig, dann wier still.
Geiht et auk noch so dull deher,
de Sönne schlichtet dat all mehr.

Driff gar met Böen dann un wann
de Nordwind groff hier noch wuohl an,
so bliff he doch nich lang up Trab,
et schinnt, längst is he all wat slapp.

Wenn Küllde et nu auk noch will,
is dat en Gag: April, April!
Buttdriest dött nu nix mehr gelingen,
nä, denn de Knoppen willt all springen.

De Natur steck vull Begier,
et gröönt un blaihet fien all wier –
de Blöömkes löchtet bunt un bunter,
de Piepmätzkes sind mehr äs munter!

De Tiet, an Sunnenschien so arm,
se is vörbi, moj wäd‘ wier warm.
Et dampet auk all wier de Grill,
laot sien wat will, April April.