Manchs praotet wi so wat deher,
dat versteiht kien Mensch nich mehr.
De Kopp denkt sick Gott weet wat uut,
üm Nix gifft glieks ’n graut Geluut.
Du simmeleers un denks: Wat nu?
Met so wat kuemm ick nich up Du.
Un lutt et noch so klook, apatt
de Kopp, de dreiht sick bloß bi dat.
Wu schön daogieggen is et dann,
wenn man in Ruh sick setten kann –
alleene mit ’n schönet Book.
Dat mäck tofriär un nich bloß klook.
Dann hät dat Hiärtken auk es wat –
un dat erst recht so mit us‘ Platt!
Denn Plattdüütsk liäsen, dat döt guet,
wenn et auk wuohl wat länger duert.
Drüm nemm di Tiet, nich Schwupdiwup –
dann gaoht dao Hiärt un Siäl bi up.
Et mäck di froh, wat ick di säch,
drüm lech dat Bööksken nich glieks wech.
Ja, sitts du erst es guet daobi,
so mäck dat Book glieks mehr uut di.
Villicht kömmt di dann gar in ’n Sinn:
Düt Book, dat is för mi ’n Gewinn!