Name . . .
Up . . . Jaohre kicks nu trügge.
Bis nu auk nich mehr ganz so flügge,
so is nu aower met de Tiet
dien Hiärt daoför heel warm un wiet.
Immer wörs du för us dao;
nimmer mööks di eenfach rao‘.
Wör’t manchs auk wuohl ne Quiälerie,
Hauptsaak‘, et göng us guet debi.
Drüm will wi, so es wi hier sind,
von graute Lüe bis lütket Kind,
die Danke säggen un – nao buoben,
auk Gott daobi met Freude luoben!
Drüm sägg wi di nu es met Pfiff
(alle flöten mit Pfeifen):
Wat is et schön, dat et di giff!!!
Blief lange hier noch froh un munter!
Dann geiht de Welt so licht nich unter.