Nach dem Schunkelwalzer der Kölner Booren: Rut, rut, rut, rut sin de Ruse
Plattdeutscher Text: Otto Pötter, Rheine (2014)

1. – Kenns de noch den Stern, de för di löcht’,
de di auk vandag noch säggen möcht:
Du bis dat Funkeln in mien Hiärt,
du bis dat Tuckern, dat nich stört.
Du bis de rosa Rose, de nie welkt.
Refrain:
Fien, ja so fien es rosa Rosen,
bis du för mi, mien leiwe Engel.
Et is so moj met di un mi,
ick sin verrückt noch immer up di –
ganz verrückt wier up’t Nie’!
Tuck, tucke-tuck so mäck mien Hiärtken,
wüpket van Glück un lött mi schunkeln.
Ja et is schön met di un mi,
ick sin verrückt noch immer up di…
ganz verrückt wier up’t Nie’!
2. – Nächtelang dör draim ick von di;
de Aogen dreiht in‘ Slaop sick gar debi.
So sin ick heelmaol weg van Glück
un häb bloß di daobi in’ Blick.
Du bis de rosa Rose, de nie welkt.
3. – Werd auk ick es aolt so irgendwann,
blief ick doch bi di en ganzen Mann!
Met di krieg ick alltiets wier Schwung,
met di blief ick all’ Dage jung – denn:
Du bis de rosa Rose, de nie welkt.
Originaltitel: Toutes Les Femmes Sont Belles
Musik: René Alfred Jonet – Frank Michael