Plem plem

Bild: pixabay

Wat wören et fröher noch Tieten! Nich es so wat es en Navi gaff et … Doch wat es Urlaubstiet kannden de Lüe in# Sommer auk all.

     Bi ganz wunnerbar Wiär satten Bäänd un Ewald daomaols es schön in Schatten unner de Linde up de Düörpbank vör de Kerke. Ewald wör auk en paar Dage in Urlaub wiäsen un vertellde Bäänd recht nett wat van de Suerlänsken Berge. Winterberg wäre aower män dörgaohns wat frisk. Kien Wunner dao met den Kahlen Asten. För schöne Bööken un dicke Eiken wäre et nich mehr vull dao. Nu ja, aower auk so wat maol to seihn, wäre an sick noch wuohl interessant. Doch nu wier hier so schön warm up de Düörpbank …

     Dao höölt jüst nu prächtig Kabrio. De Kerl achtert Stüer tippte sick an siene Fleigerkappe un fröög: „Excusez-moi, parlez-vous Francais?“ Bäänd wünk glieks aff un sach: „Nix nich.“ Ewald göng detüsken un fröög: „Wohin solls denn gehen?“ „Oh“, keek den Uutlänner up, „do yuo speak English?“ Ewald wünk aff un füng ant radebriäken: „Wir beide nich ganz kapito. Er sagen vielleicht nur kurz wohin?“ „Munster“, kreeg he to Antwort, „Munster.“

     „Ach so, Mönster“, nickoppede Bäänd, waorüm denn nich glieks so, dat wäre jä ganz eenfach. Bäänd stönn up un wiesede recht beweglick üm sick, „also, nich wahr, hier vörne glieks rechts, dann bis ane Kreuzung, da aber schön aufpassen! Gleich links da, und kurz dahinter geht’s auch schon auf die Bundesstraße.“ Jaja, da wär et all. Düsse Straote män immer …“ „Hö?“, keek de Kabriomann verbaast, „nix verstaan“. „Dann kann ick et auk nich ännern“, wünk Bäänd verdreitlick aff, „dann mött ji män woänners henföhren.“ Un he sette sick wier breet niäben Ewald up de Bank. De Mann schinn nu auk wat verdreitlick, he föhrde eenfach aff un reip noch terügge: „Plem, plem!“

     „Häs metkriägen“, keek Ewald Bäänd an, „de Kerl konn mehrere Spraoken.“ „Ja und“, keek Bäänd stump vör sick, „un wat häff em dat holpen?“ „Aower an sick wör he män recht fröndlick“, mennde Ewald, „ick häb et jä auk wuohl all hört, aower wat bedüüt nu eenlicks Plem, plem?“ Bäänd lachede kuort up. „Dat du mi so en Dööskopp bis“, kloppte Bäänd em up de Schuller, „dat hört doch jedereen, dat is chineeschk un hett sovull es Guetgaohn.“

     „Ach so“, sach Ewald, „interessant, interessant, dat härr ick nich dacht …“