Off dat wuohl Bach is?

Bild: pixabay

Alle Jaohre wier krich man üm Wiehnachen immer schön wat to hören en düsse Kerkenkonzerte. Dao kann „Heidschi-Bumbeidschi“ nich keegenan. Heel fierlick aower, wenn et klinget: „Joseph, lieber Joseph mein …“. Dat is heel änners wat äs „White Christmas“ orre den „Winter in Canada“. Von all dat Wiehnachtsgeduudel in de Kauphüüser ganz to schwiegen. Un ganz ehrlick, för de Dochter Zion is dat erst recht nix. Wu fierlick wiehnachtlick aower glieks wenn et met Bachs Kantate „Wachet auf, ruft uns die Stimme“ dehergeiht!

    Heel devan andaon wören auk es Jopp un Wilma. Wilma harre Jopp düt Jaohr auk es in en schön Wiehnachtskonzert küeren konnt. „Joseph, lieber Joseph mein“, gefööl em fört Erste denn auk wuohl. Doch jüst düt „Wachet auf“, höölt Jopp nu devan aff, dat em män doch de Döppen toklappten (Augen zufielen). Nich gennog demet, stott’e Sefa em gar noch in de Siete un flisterde: „Oh Mann, ick gleiw, dat is Bach.“

     Jopp lööt sick nix anmerken. De Mann keek stump liekuut un flisterde Wilma to: „Frau, ganz ruhig. Wochte, bis he sick villicht es ümdreiht, dann kanns jä immer noch seihn, off he dat wüerklick is.“