„Wenn einer eine Reise tut, so kann er was erzählen“, dat wüss vör Jaohren all Matthias Claudius (1730 – 1815); drüm nöhm he gern auk „Stock und Hut“, ümt Reisen wull to wählen. Nu ja, aower met Stock un Hoot kömms vandage jüst noch dör en Stadtpark. Geiht et aower wüerklick up Reisen wo hen, dann kiek dao es bloß de Kuffers!

     Georg keek dao nich änners bi uut. Reisen, dao harre he Praxis bi. För Krone in Spelle verkoffte he Treckers in ganz Osteuropa. Dao bis all wat bi up en Patt. Drüm liäwede Georg mehrst so uut en Kuffer. Kam he tüskendör wuohl es nao Huuse, göng et ruckzuck met siene Kuffers. Aolle Wäöske druut, friske rin. En paar gekonnte Griffe un sienen Trolley wör all wier reisefeddig. Heel änners, wenn et maol met siene Frau lossgöng. He konn biätter fief Treckers dör en Zoll kriegen, äs eenen Kuffer bi Hilde.

     Doch dütmaol soll et bloß üöwer Pingsten maol nao Norderney. För Georg tellde so wat an sick gar nich. Off he sowiet all’s terechte härre, woll Hilde van em wietten. „Frau“, reip Georg iähr uut en Schlaopstuoben to, „ick söök bloß noch de Sunnenbrill, et kann forts lossgaohn!“ Herrje, de Sunnenbrill … Woför bruukte he achtern Ural ne Sunnenbrill? Män nu … Dao stönn Hilde auk all bi em an Bedde, vör den upgeklappten Kuffer. Also … Wat dat denn wäre? Se greep lück unlustig in de Wäöske. Hö? Bloß twee Unnerbuxen för veer Dage? Wu denn dat? Off he bi siene „Außentermine“ auk so smuddelig leip? Georg wünk unlustig aff. He wüss wuohl, wat he dai. So dai he sick unnerweggens doch nich in Unnerbuxen wiesen! Doch dao greep Hilde uut et Wäöskeschapp all ne Riege friske Unnerbuxen, veer Paar Söcke glieks demet bi. He slöög de Arms debi in de Höchte. Söcke härre man erst recht nich genoog, so Hilde. Georg brabbelde wat van guet Wiär un dat friske Luft de Fööte auk es guet dai … Doch dao harre Hilde all seine griesen Flip-Flops in de Hande. Se lachede daobi geföhrlick grell up. Dao woll he doch wuohl nich met laupen, orre? Georg woll iähr schonend wat van „Pilzschutz“ begrieplick maaken, doch he wör de nich es met anfangen, dao schüeddelde Hilde sick män so. Jesses! Man stelle sick vör, he stönn met so wat an de Fööte niäben iähr up den Hotelbalkon! Dao möss se sick doch bi schiämen! Oh je. Nu flöögen auk noch in eens wat an T-Shirts uut den Kuffer. Nein, nein und nochmaols nein, so könn et nich lossgaohn. Se söhg et wuohl, se mössen erst naidig noch inkaupen. Dat häbt se auk doon.

     Daobi häbt se sick auk glieks noch en nie Auto kofft.