Maries Schüötte

Bild: pixabay

Denk ick an mien Möhn Marie, is et mi vandage noch warm ümt Hiärt. Möhn Marie wör ’n guet Menske, alltiets flietig un fromm. Lange is se all daut. Ick kannde Marie bloß in Schüötten. In twee Sätze könnt ick iähr naosäggen:

              Was wir auch brauchten hier im Leben,
              hat deine Schürze uns gegeben.

     Ja, Möhn Marie un iähre Schüötten, se gehörden tesammen, guet Linnendook, maol mit blaoe Pünkskes, maol mit griese Striepen. Muorns bi et Antrecken kamm glieks de Schüötte demit üm.      Twee Handgriffe üm de Hüften, un schon flögen de Driägers auk all üöwer de Schullern. An’ Latz, rechte Siet üöwer de Buorst stöcken, so es ’n Orden, immer twee Sicherheitsnaodeln; im Falle eines Falles glieks to Hand. So konn de Dag kommen.

     Wi Kinnner höölden us an de Schüöttenden faste, wenn et in’ düüstern Keller göng orre et ansüss nich ganz geheuer wör. Un leip de Niäs, so konnen de Lütken in den Schüöttend auk ruhig es maol snüöttern. Üöwerhaupt den Schüöttenend! Se tröck daomit heete Pötte von de Herdplatte, drüegelde sick de Hande dran un wiskede sick den Sweet von de Plääte. Sogar Fleigen dai se demit von ’n Disk bandieseln (verscheuchen). Buuten höölt se mit eene Hand den Schüöttenend faste un streide mit de ännere Höhnerfuor uut de Schüötte … Annermaol gaff se mi leckere Appels daoruut, kuort vörher in Vörbigaohn von’ Baom plücket. Män et konn auk sien, dat se in de Schüötte von buuten weg Backspellers (Holzstücke) för de Kuokmaschin harindröög. Un woll dat Füer nich flackern, stellde Möhn Marie de Herdklappe wiet up un weihde üörnlick mit iähre graute Schüötte herüm. Göng et es maol an’ Iärftendöppen, smeet se de Iärften int Pöttken un de Schoten bleewen in de Schüött, üm se dann naoher buuten up ’n Messhaupt to smieten. Plädderde sick buuuten maol ’n Schuer Riägen uut, leip ick äs Blaage bi iähr gau unner de Schüötte un kamm so drüüge int Huus.      Eenzig sunndags, dao harr Möhn Marie iähre witte Schüötte üm, frisk stärkt un glatt büegelt. Un ohne Sicherheitsnaodeln. Auk wenn mi nix feihlde, moss ick nu garantiert schnöttern; denn dann kreeg ick von iähr ’n richtig fien Sunndagstaskendook, akkraot faltet un glatt büegelt. Aower wo giff et dat vandage noch?