Suuset di maol wier de Kopp,
is’t höchste Tiet, to säggen: „Stopp.“
Met Swindel kriss et süss to doon
un antlest kicks bloß noch floom. *

Komm heruut uut‘ Hamsterrad
un laup es met en ännern Tratt.
Kurve üm di sömms nich rüm,
jüst dat giff Swindel un mäck krümm –

un stött int wahne Simmeleern,
wat könnde stör’n un süss passeer‘n …?
Sett di strankiel daobi to Wehr;
komm to Verstand, besinn di mehr

up dat, wat froh di mäck un frie –
dao is doch wieders nix ümbi!
Kiek hiemmelan un schwiege still –
villicht kriss Wind, wat Gott wuohl will …

Vertruu up mehr as Geld un Gut,
söök öfters Inkehr, statt Geluut.
Dann merks, wi liäwet, oft verkannt,
met‘ Affsolude Wand an Wand.

Jüst dat giff Ruh, statt Angst un Bange
un hölt di guet so bi de Stange.
Et lött di säggen, forsk, statt draol *:
„De wilde Welt, de kann mi maol …“

 

* floom – trübsinnig, geistesabwesend
draol – zögernd, nicht überzeugend