Hill’ge Geist, spend us Dien Lecht
ümdat et wiethen löchtet
dör Wirrnis, Spöök un Schiengefecht –
un sick Dalüüricket wier höchtet.
Wirke dör un dör in us,
wi häbt et naidiger denn je,
ümdat Verlaot mehr is, statt Schmuus un Stuss,
mehr Siäligkeit, statt Ach un Weh.
Dördring de Welt mit Energie,
de et ansüss hier niärnswo giff.
Erfreue us mit Phantasie,
dann hät dat Liäben Kniff un Pfiff!
Kläöre, wat to kläören is
mit Klaorsicht düütlick uut,
ümdat daobi auk mien Gesicht
sick wieset frohgemut.
Du hill’ge Geist, komm up us daal,
breng Lecht, wat düüster is un fahl.
Straohle Glanz in düsse Welt.
Komm, de us to Anmoot driff.
Komm, de Kraft un Schwung us giff,
so dat wi stattlick us hier stellt.
Komm, de Traust us giff in Naut,
de söwwst up Scherben noch wier baut,
richte up, wat daale ligg.
Help maaken us, wat better kann
un auk wat säggen, jüste dann,
wenn alles änn‘re knipp un schwigg.
Komm, de Fuck us giff, wenn ‘t mott,
de us bewahrt vör schier Verdrott,
de Been us mäck mit Kraft.
Gewe us nen klaoren Blick,
dat vöran kommt wi, Stück üm Stück –
un so den heelen End guet schafft.
Luow, Ehre, Jesus Christus in alle Ewigkeit;
De Mensk för us is wuorden
uut schier Barmherzigkeit.
Hier dreeundeertig Jaohr
Gott dör Em spröök so klaor;
Luow, Ehre, Jesus Christus in alle Ewigkeit.
Luow, Ehre, Jesus Christus in alle Ewigkeit;
de vör Verdiärw woll wahren
dör Gottes Hölp un Freud.
Ümdat in use Welt
up Duer dat Guede tellt;
Luow, Ehre, Jesus Christus in alle Ewigkeit.
Luow, Ehre, Jesus Christus in alle Ewigkeit,
de us in Glanz sick wieset
derenst an‘ jüngsten Dag.
Us winket to sick hen,
int Paradies mit Em;
Luow, Ehre, Jesus Christus in alle Ewigkeit.
Komm, Du Heiland von us all;
Menskensüöhn doo us Di kund.
Wat wi bruukt is nie’en Drall,
Hiärt un Siälen sind us wund.
Wi bruukt Insicht, Ümkehr, Sinn,
Wietblick, Demoot, Gottvertrue’n
Mitgeföhl auk, nich to minn –
un all dat nich bloß nao Luun …
Welt un Schöpfung geiht et leep;
wat wi doot, is nich egal.
Fallen sind wi all, heel deep;
ohne Di geiht‘ mit us daal.
Komm, Du Heiland von us all,
dat wi ehrfurchtsvoller liäwt.
Un nich dulldriest kommt to Fall,
nich in Wahn un Ohnmacht stiärwt.
Brengt wi et hier auk noch so wiet,
et is män för ne lütke Tiet.
Wat wi auk doot, eens is gewiss:
Nix is un bliff so, es et is.
Bloß Eener bliff sick liek in allet;
He hölt us, auk wenn wi es fallet.
