Gunst is noch kiene Gawe

Bild: pixabay

Giff Sprüchskes, de bliewet. „Spare in der Not, dann hast du in der Zeit“, dat is so eenen devan. Ick kreeg denn auk all, as ick in Schoole kam, mien erste Sparbook met fief Mark Grundkapital. „Wo wat is, dao kümp de auk wuohl wat met bi“, sach mien Bessvaa (Großvater). Papa mahnde: „Un immer schön vörsichtig, Gunst is noch kiene Gawe.“

     Nu ja, ick bin de nich jüst en Millionär bi wuorden, aower klagen draffke auk nich. Uut männig sparden Pennig is de en guet Realvermögen uut wassen. Dat is mi leiwer äs en unseriöset „Sondervermögen“, dat real jä nix änners is äs dat Manko van Bankrottmaakers. Daobi föllt mi Sefa in, de fröher gerne sach: „Wenn en Pisspott to en Braotpott wäd, stinkt et.“ Änners sächt: Guet Sparen verdräch nich alltuvull Hännemätzkes. Ehrlich währt am längsten.

     An sick wör dao Wiesmanns Willi auk wuohl för. Willi aower wör nich sparsam, he wör gierig. Dat göng so wiet met em, dat em gar de Krankenkass to düür was. Willi kneep, wo he konn. Doch nu quiälde he sick met leep Buukrgrummeln. Wat nu maaken, wat nix kossede? Willi wäre nich Willi, wenn em auk daobi nich noch wat bi infööl. Villicht leit sick nao de Kerke wat maaken. Dao waogede Willi sick lück an den Dokterinternisten Vinerius ran. Off he em es maol wat fraogen könn, denn, so meinde Willi ganz niäbenbi, ne Fraoge so van Mann to Mann, de dai doch nich all glieks wat kosten, orre? „Nein, nein. Gott bewahre“, sach den werten Dokter genröös, wu he denn up so wat kaim? Willi fööl de en Steen bi van Hiärten. In siene guede Luun kloppede he den Herrn Dokter gar kamradschaftlick up de Schullern un meind e, et göng jä wuohl auk to wiet, met ne eenfache Fraoge up en Kerkplatz so niäbenbi noch Geld to maaken. Hä, wat en Lachen debi! Doch dann hörde Vinerius sick dat met Willis Buukpien gedüllig an un gaff em auk ne guede medizienske Antwort. So un so wäre dat met em, dao soll he män nu düt un dat doon.  Wiesmann was blej (erleichtert). Besten Dank auk, schönen Sunndag noch und Auf Wiedersehen …

Vetteihn Dage drup, kreeg he met de Post ne Riäknung van de Arztpraxis Dr. Vinerius. Bi den Betrag fööl Willi den Kinnladen runner. Dat droff doch wuohl nich waohr sien, so wat! Brastig baselde Willi glieks loss. He höölt den Dokter de Riäknung hen un sach: „Se häbt mi doch nülick dao up den Kerkplatz sömms sächt, dat de Dokterfraoge nix kosten dai. Un nu so wat? Dat kann doch nich, orre?!“ Den Dokter Vinerius bleef ganz ruhig un anterde: „Doch, doch, mein lieber Herr Wiesmann, das ist alles rechtens. Die Frage kostete ja auch nichts. Doch die Antwort, nicht wahr, die ist nicht umsonst.“ 

So kann et gaohn, wenn den eenen van Holthusen un den ännern van Kniephusen is.