
Franz, nen allmaol flotten Mann,
leip lessens hier, liekuut, liekan
– he leit von nix sick letten –
von Rheine dör in eens nao Detten.
Dat wör mit em villicht ’n Dings;
he keek nich rechts, he keek nich links –
un wuord doch uut de Tour nich schlau.
Drüm fröög he dao nu es ne Frau:
„Ick laup, dat mi de Fööte dampt;
wann kömmt denn Detten nu, verdammt?!“
Dao sach de Frau: „Oh, so ’n Mallör,
in Detten büs jä längst all dör!
Hier is jä baoll‘ all Greiwen!“
Wör dat denn nu to gleiwen?
Franz meinde bloß, all lück schachmatt:
„Dann mott ick trüggelaupen jä nu glatt!“
Off dat denn sien möss, fröög de Frau.
Dat göng doch lichter, sach se gau.
Trüggelaupen wör doch nix;
Franz söll ümdreih’n sick män fix…
Se dai em dat van Hiärten rao’n,
so könn he wier liekuut schön gaohn,
Franz keek daobi lück verfeert –
doch wör de Raot wuohl nich verkehrt…
Liekuut, liekan, wat biätter noch?
So bleef schön wacker he antoch.
He dacht denn auk, gar nich verschrecket:
Den rechten Dreih, de mäck et!