Nen Ossen leip to Pingsten es
alleene rüm met Singelstress.
Dat nu glieks auk lück ungepflegt,
he wör, et schinn, nich guet ümhegt.
Un doch reip em ne nette Koh
gar fröndlick ,Frohe Pingsten!“ to.
Dao tröck de Osse bloß ne Schnuut
un söhg dao gar nich guet bi uut.
„Wat kicks du Kerl bloß so verstellt,
so gar nich pingstlick in de Welt?“,
fröög püük de Koh – un keek em an,
as härr se Mitleid met den Mann.
Se dachte et sick wuohl all so:
Em feihlt et an de Libido.
Drüm stöck se em, et gäff doch Saaken,
üm auk an so wat wat to maaken.
Se meinde denn auk frank un frie:
„Du Osse, maak doch wat uut di!
Gönn schön di wat un spar nich rüm,
dann dreiht se auk nao di sick üm.“
Dao reip de Oss: „Ach, leiwe Kooh,
söwwst wenn ick dat to Pingsten doo,
so kann ick noch so schön wat kaupen,
se laot‘ mi doch äs Pingstoss‘ laupen…