Geiht et üm den „guten Ton“,
soll man auk guet dao wat an doon.
Doch nich to harre, nich to fix,
süss is dat Ganze auk wier nix.
Hett et verquert: „O Goddegott!“,
is biätter noch: „Wat mott, dat mott.“
Doch erst de fiene Emotion
beschert met Glanz den gueden Ton!