Oh, wu is de Tiet bloß bliebben,
as ’t Dag för Dag noch Blöömkes gaff?
Nu steiht vöran all graut de Siebben.
dao is de Lack nu wanner aff.

Doch ehrlick es, is dat so schlimm,
auk gries so in de Welt to kieken?
Well meint, he wör nen Iesegrimm,
draff sick met Iäsels nich verglieken.

Auk olle Immen gerne liäwet,
de sick noch wuohl nao Blöömkes strecket –
un daobi Honnig van sick gewet
de Dörne aower in sick trecket.

Alltiets giff ’t Blöömkes auk för di.
Se wasset üm de Iäsels rüm.
Wat du auk sühs, et steiht di frie,
off liek du steihts orre lück krümm.

Womet wi dooet us verbinden,
dat lich an us, wi häbt de Wahl;
doch so doot wi us auk empfinden,
drüm is jüst dat nie nich egal.

Wu aolt wi auk sind,
wenn dat Hiärt män gewinnt.

 

Plattdüütske Böökskes von Otto Pötter,
dao gewinnet alltiets dat Hiärtken bi!