Ick kreeg lessen Besöök van Jack uut Kanada. Maol wat änners. Nich to glöwen, wat de Mann uut de wiede Welt in bloß paar Dage so alls van us hier gewahr kreeg. Waorüm de Düütsken doch so kruus drinkeeken, verstönn he gar nich. Dao tröcken se bi so männig gräsig Gesichter in Kanada de Gardinen bi runner. Wat us Düütsken denn bloß alltiets so kneep? Erst iäben noch leip de eenen, de söhg de heel schlecht bi uut. So wat göng üöwer sein Vernüll (Verstand, er verstehe das nicht).
Nu ja, gaff ick terügge, keek man sick de Welt an, könn man de doch en Verreck dran kriegen. Jack wünk aff: „Change your situation and the world will see differently“, off ick dat verstaohn härre? Wenn auk, nöölde ick, aower … Doch he wünk aff, off de Welt liekers nich auk wuophl beautiful wäre? Je mehr man sick de aower bi hangen lööt orre sick bloß brastig härre, ümso leeper schinn et auk alle. He lachede breetmuulsk un meinde, se daien em verschrecken, alle düsse mehr äs hunnert Millionen Germanen, de dr so verspannt in de Welt keeken.
Hö? Hunnert Millionen? Sovull ick wüss wären et män guet 84 Millionen. Jack nickoppede, dat härre he auk in sienen travel Guide liäsen, dao härren se aower de „little mans in the ears“ bi vergiätten. Hö? Nu ja, alle düsse Männekes in de Ohren, met de wi leipen. Tellde man düsse lütken Quäkers mit, göng dat met us hier wiet üöwer hunnert Millionen. Oh, wat en Lachen. Un doch schinn mi düsse Art Algebra met maol gar so haböken (abwegig, abstrus) nich. Van nix kömmt nix. Leip ick villicht auk all nich mehr so ganz alleene?
Doch nu män nich lange mehr simmeleern, dat Liäben geiht wieder. Jack wör auk all längst wier in Ontario un ick leip de hier immer noch tüsken, tüsken alle düsse hunnert Millionen, de hier jä met männig Männekes in de Ohren noch leipen. Mi göng dat gar nich wier uut en Kopp. Nu ja, wat löpp man nich met so allerhand. Doch nu wör ick es wier bi Franz. Un wat säch ick? Franz füng glieks heel malatt wier an. Off ick auk dütt un dat all hört härre? Ganz schlimm. Wo dat noch wuohl alle so hengöng? Un üöwerhaupt … Sogar sienen Dokter härre em sächt … Nu konn ick nich änners mehr, ick sach: „Franz, häs du nich wuohl en kleinen Mann in Ohr?“ Jö! Franz keek ganz verstellt debi up. He greep lück gaffelig an sien rechte Ohr un sach: „Mann, Mann, Mann. Männeken nu komm män heruut, se häbt di spitz kreegen.“
Wat sall ick säggen, ick wör nich minner baff. Aower de Hauptsaake is nu doch, jedereen geiht sienen eegenen Gang. Is doch so, orre?
