Bi wat Worde moss bi alle dat Gendern und Ändern vandage mächtig uppassen, süss löpps noch an demit. Met dat Praoten is et gar nich mehr so eenfach! Giff Worde, dao könnt se di bi packen. Nich dat wi met use Platt dao lichtfeddig met ümgaoht, dat nich, aower man sall auk wietten, wovon man küert! Met Hottentotten is dat auk wuohl so. Daobi harre dat Wort alltiets all so wat es en Globalisierungscharakter. Jaja, kiek män. Is so. Dat häff met Namibia un de Khoi-Khois to doon. Wu dat met Platt lieke geiht ? Tschä, dao pass nu es up. Man mott de wiet bi uuthaalen.

     Erst es moss wietten, dat suere Dickmelk för Nomaden un Veehbuern immer all heelmaol wat wör. Dao göng et nich ohne. So harren fröher de kirkisken Nomaden iähren „Kumyß“ uut Stutenmelk, de Balkanschäöpers ähren „Joughurt“ van Schaope un Ssiegen – un de aollen Buerslüe hier bi us harren iähren „Hotten“ uut Koohmelk met Schmand. Doch auk in Afrika todd’ten de Nomaden met ’n Fellbüül vull Dickmelk harüm, so auk de Khoi-Khois. Sowiet, so guet. Nu mehr noch.

„Totten“ is ’n gängig Waort up Platt. Is wat brick gaohn (verlorengegangen), orre deniäbengaohn, is et „in de Totten“. Totten hett up Platt aower auk sovull es metslören un driägen. Man fröch jä auk wuohl: „Met wat tott’ he dao denn herüm?“ Dao harren auk de Tödden iähren Naomen her. Denn üm to verkaupen, „tott’en“ de Tödden met Sack un Pack wiethen üöwer Land. Erst as de een off annere Packendriäger richtig wat wuorden wör, so es in Mettingen Brenninckmeyer orre Hettlage, spröök man guet üöwer de Landlaipers. Sowiet nu bis hierhen.   

Ähnlick es de Tödden, versochten sick fröher nich weinig Buer’n – in slechte Tieten faken affbrannt orre dör Kriege uutplünnert – äs „Gastarbeiter in Holland“. Dat wören (siet ’n Deertigjäöhrigen Krieg büs Anfang van ’n ersten Weltkrieg) de Hollandgänger. Ännere, de nich nao’t Militär wollen orre för sick hier nix Guedet mehr verhofften, lööten et för immer strieken (wanderten aus). Wiet in de Welt heruut. De ersten schipperden nao Amerika, daonao nich weinige nao Namibia; denn unner Wilhelm II un Bismarck harren se in Deutsch-Südwestafrika de düütske Fahne hauchtrocken. De Düütsken, mehrst Buren (Bauern), harren et dao met de Khoi-Khois to doon. Un weil de Veehnomaden nu maol immer iähre suere Dickmelk, also den Hotten, in en Fellbüül met sick harüm-tott’en, nannden se iähre nie’en Naobers up guet Platt: Hottentotten.

     So. Dat sall demit genoog sien. Auk wenn Hottentotten erst nao un nao hier en minnen Biklang kreeg, is et nich to verkennen, wu wiet man mit Platt in de Weltgeschicht kommen kann.